ماده ۱۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۱۰ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:ملاک تعیین صلاحیت دادگاه‌های نظامی، مجازات اصلی جرم است و توأم بودن حبس با مجازاتهای دیگر و همچنین تبدیلی تأثیری در صلاحیت ندارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۹ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
• ماده ۱۱ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
• ماده 37 قانون مجازات اسلامی

فلسفه و مبانی نظری

هدف مقنن از تدوین این ماده، ایجاد رویه واحد قضائی در خصوص اختلاف دیدگاه‌های حقوقی در مورد ملاک صلاحیت دادگاه‌های نظامی در خصوص توأم بودن حبس با مجازات‌های دیگر، در بین قضات بود.

نکات تفسیری دکترین ماده 10 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

اگر یک فرد نظامی چندین جرم مرتکب شود که تعدادی در صلاحیت دادگاه نظامی یک و تعدادی در صلاحیت دادگاه نظامی دو باشد، رسیدگی به کلیه جرائم در صلاحیت دادگاه نظامی یک است. در واقع ملاک صلاحیت مجازات اصلی جرم سنگین تر است.در این باره جرائمی که در صلاحیت دادگاه نظامی دو است، تجدیدنظر خواهی از آن در صلاحیت دادگاه نظامی یک است و جرائمی که در صلاحیت دادگاه نظامی یک است، مرجع صالح برای تجدیدنظر خواهی، دیوان عالی کشور خواهد بود.

انتقادات

دربارهٔ مفهوم «مجازات اصلی جرم» ابهام وجود دارد. به عنوان مثال اگر مجازات جرمی حبس و جزای نقدی باشد، این سؤال مطرح می‌شود که کدام یک از اینها مجازات اصلی قلمداد می‌شود؟

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 10 قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب 1382

1. ملاک تعیین صلاحیت دادگاه‌های نظامی بر اساس مجازات اصلی جرم است.
2. توأم بودن حبس با سایر مجازات‌ها، تأثیری بر تعیین صلاحیت دادگاه نظامی ندارد.
3. تبدیل مجازات اصلی به مجازات دیگر، تأثیری بر صلاحیت دادگاه نظامی ندارد.