ماده ۵۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
ماده ۵۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲:اعضاي ثابت نيروهاي مسلح هرگاه در زمان صلح بيش از پانزده روزمتوالي مرتكب غيبت شده و عذر موجهي نداشته باشند فراري محسوب و حسب مورد بهمجازاتهاي ذيل محكوم ميشوند:
الف - چنانچه شخصاً خود را معرفي نمايند به حبس از دو تا شش ماه يا محروميت از ترفيع از سه تا شش ماه.
ب - هرگاه دستگير شوند به حبس از شش ماه تا دو سال يا محروميت از ترفيع ازشش ماه تا دو سال.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
برای تحقق جرم فرار از خدمت لازم است که مدت غیبت شانزده روز تمام باشد.بنابراین اگر نظامی خود را در روز شانزدهم به واحد خدمتی معرفی کند،فراری محسوب نمی شود.ضمنا جرم فرار از خدمت جرمی مستمر است و تا زمانی که فرد خود را به واحد خدمتی معرفی نکند،این جرم در حال تجدید حیات است و در نتیجه مشمول مرور زمان نمی گردد.[۱]همچنین مرتکب این جرم تنها میتواند اعضای ثابت و یا کارکنان پایور نیروهای مسلح باشد.[۲]پرواضح است که حسب مورد دادگاه فقط حق تعیین یکی از مجازات های حبس یا محرومیت از ترفیع را خواهد داشت.[۳]
رویه هایی قضایی
منابع
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3515088
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3473556
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3473540