ماده ۱۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲
ماده ۱۶ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲:حداكثر محكوميت به انفصال موقت در مورد كاركنان پايور نيروهاي مسلح يك سال است و محكومان به اين مجازات از حقوق بدون كاري مطابق مقررات استخدامي مربوط استفاده خواهند كرد.
توضیح واژگان
انفصال موقت،ممنوعیت از انجام خدمت یا اشتغال در سازمان نظامی مربوط به مدت محکومیت است.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در مورد پرسنل ارتش،سپاه یا نیروی نظامی،قانون استخدامی مربوط به آنان که بدون کاری را پیش بینی کرده است،بر حسب مورد قابل اجرا خواهد بود.[۲]لازم به ذکر است با توجه به تبصره 2 ماده 99 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران،بدون کاری جز ایام خدمت برای ترفیع محسوب نمیشود و تنها از لحاظ بازنشستگی واجد اثر در نظر گرفته میشود.[۳]
نکات توضیحی
حداکثر محکومیت به انفصال موقت در مورد کارکنان پایور نیروهای مسلح،چه به صورت مجازات اصلی یا تبدیلی،بیشتر از یکسال نخواهد بود.حتی اگر در قوانین جزایی،مجازات جرمی "انفصال موقت بیش از یکسال" تعیین شده باشد.[۴]گفتنی است مقررات این ماده اطلاق دارد و مختص دادگاه های نظامی نیست.بنابراین سایر مراجع قضائی نیز باید مقررات این ماده را در مورد محکومیت کارکنان پایور نیروهای مسلح به انفصال موقت رعایت کنند.[۵]
منابع
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2804848
- ↑ غلامحسین الهام. حقوق جزای نظامی. چاپ 1. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3323664
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3472400
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2804832
- ↑ محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2804852