ماده ۴۹ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۹ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر یک از فرماندهان و مسؤولان نظامی به افراد تحت امر خود اهانت یا خارج از محدوده اختیارات فرماندهی و آئین‌نامه انضباطی آنان را تنبیه نماید به حبس از دو ماه تا یک سال محکوم و هرگاه به موجب قوانین جزائی دیگر مستلزم حد یا قصاص یا دیه باشد به آن مجازات نیز محکوم می‌گردد.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اگر فردی نظامی به نظامی دیگری که در درجه پایین‌تر یا هم درجه اوست توهین کند، درحالی که بر او سمت فرماندهی و ریاست ندارد، توهین کننده از شمول این ماده خارج است.[۱]ضمناً این ماده از جرائم غیرقابل گذشت است که با گذشت افراد تحت امر نیز مرتکب مجازات خواهد شد.[۲]همچنین اگر اهانت به افراد تحت امر نباشد و نسبت به کارکنان دیگری صورت بگیرد، مشمول این ماده نخواهد بود.[۳]لازم است ذکر شود بازداشت غیرقانونی افراد تحت امر یا تنبیه انضباطی برخلاف محدوده اختیارات فرماندهی و آئین‌نامه انضباطی، ازمصادیق تعدد معنوی است.[۴]گفتنی است تنبیه دراین ماده اطلاق دارد و همه اقسام تنبیه را در سلسله مراتب انضباطی و نظامی شامل می‌شود.[۵]

نکات توضیحی

اگر اهانت یا ایراد ضرب و جرح نسبت به مادون در حین خدمت یا در ارتباط با آن نباشد، موضوع مشمول این ماده نخواهد بود.[۶]

منابع

  1. حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- شخصیت معنوی). چاپ 4. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 533788
  2. محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514784
  3. محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514788
  4. محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3514792
  5. ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3472972
  6. محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2806852