ماده ۱۳۲ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۱۳۲ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:در کلیه مواردی که در اثر ارتکاب جرم خسارتی وارد شود، مرتکب‌علاوه بر مجازاتهای مقرر در این قانون به جبران خسارت وارده و حسب مورد به رد عین یا مال یا پرداخت مثل یا قیمت و اجرت‌المثل نیز محکوم می‌گردد. رسیدگی در این گونه موارد در دادگاه‌های نظامی نیاز به تقدیم دادخواست ندارد. جبران خسارت توسط نظامیان

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

نظامی بودن یا نبودن شاکی با توجه به اطلاق ماده در بی‌نیازی از تقدیم دادخواست اثری ندارد و در هر حال شاکی از تقدیم دادخواست معاف است.همچنین در تعیین میزان خسارت وارده قاضی باید توجه داشته باشد که اموال خسارت دیده تا چه اندازه مستعمل بوده و تا چه میزان در زمان خسارت، افت قبلی داشته‌است. در این باره باید به افت بعد از خسارت نیز توجه کرد.ضمناً اگر خسارتی به نیروهای مسلح وارد شود، رای به جبران خسارت از طرف دادگاه با تقاضای دادسرا و دادستان از طریق کیفرخواست صادره صورت می‌گیرد. اگرچه با توجه به اطلاق ماده، اگر در کیفرخواست دادسرا، اشاره ای به تقاضای صدور حکم برای جبران خسارت نشده باشد، درخواست یگان خدمتی نیز برای قاضی دادگاه ایجاد تکلیف می‌نماید.

نکات توضیحی

لازم است ذکر شود مقررات این ماده صرفاً ناظر بر جرائمی است که در قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح بیان شده و شامل جرائم مذکور در سایر قوانین جزایی نمی‌شود.گفتنی است این ماده به‌طور ضمنی می‌تواند مستند قانونی برای مطالبه خسارت معنوی باشد.

انتقادات

مقررات کلی این ماده در بسیاری از مواد قانون مزبور اشاره شده‌است که از لحاظ شیوه نگارش قانون نیازی به این اقدام نبوده‌است.

مقالات مرتبط

بررسی مسئولیت مدنی سربازان وظیفه ناشی از تیراندازی