ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی

ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی: در صورت ثبوت اعسار، چنانچه مدیون متمکن از پرداخت به نحو اقساط شناخته شود، دادگاه ضمن صدور حکم اعسار با ملاحظه وضعیت او مهلت مناسبی برای پرداخت می‌دهد یا حکم تقسیط بدهی را صادر می‌کند. در تعیین اقساط باید میزان درآمد مدیون و معیشت ضروری او لحاظ شده و به نحوی باشد که او توانایی پرداخت آن را داشته باشد.

تبصره ۱ـ صدور حکم تقسیط محکومٌ به یا دادن مهلت به مدیون، مانع استیفای بخش اجرانشده‌ی آن از اموالی که از محکومٌ‌ علیه به دست می آید یا مطالبات وی نیست.

تبصره ۲ـ هر یک از محکوم ٌله یا محکومٌ علیه می توانند با تقدیم دادخواست، تعدیل اقساط را از دادگاه بخواهند. دادگاه با عنایت به نرخ تورم بر اساس اعلام مراجع رسمی قانونی کشور یا تغییر در وضعیت معیشت و درآمد محکومٌ علیه نسبت به تعدیل میزان اقساط اقدام می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 10 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
• ماده 12 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
• ماده 18 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
• ماده 277 قانون مدنی
• ماده 652 قانون مدنی
• ماده 269 قانون تجارت
• ماده 309 قانون تجارت
• ماده 314 قانون تجارت
• ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 9 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1362
• ماده 14 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356

توضیح واژگان

• تقسیط: به معنای پرداخت خرد خرد یک دین در سررسید‌های مختلف به‌جای پرداخت یکباره آن می‌باشد. تقسیط جز با توافق با داین یا حکم قانون یا دادگاه صورت نمی‌گیرد.
• ثبوت: این واژه به معنی وجود و تحقق است و در اصطلاح به وجود هر چیز در واقع، صرف نظر از علم و جهل نسبت به آن، ثبوت گویند.
• اعسار: معسر کسی است که به دلیل عدم کفایت در دارایی‌های خود یا عدم دسترسی به اموال خویش موقتاً قادر به پرداخت هزینه‌های دادرسی یا بدهی خود نمی‌باشد.
• مدیون: به شخصی که در تعهدات مالی، ضرر تعهد متوجه او بوده؛ و باید دین را پرداخت نماید؛ مدیون گویند.
• دادگاه: دادگاه، مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.
• حکم: در حقوق، رأی و تصمیمی است که قاضی (دادگاه) دربارهٔ دعوایی که به او برده‌اند، برای فیصله دادن اختلاف صادر می‌کند.
• محکوم به: مال یا عمل موضوع حکم را محکوم به می‌نامند.
• استیفا: نفع بردن از عمل یا مال دیگری، بدون اینکه بین آنان قراردادی منعقد شده باشد.
• محکوم علیه: محکوم‌علیه شخصی است حقیقی یا حقوقی که در نتیجهٔ حکم دادگاه با تکیه بر قدرت قانون، ملزم به اجرای موضوع حکم خواهد بود.
• محکوم له: شخصی است حقیقی یا حقوقی که در نتیجۀ حکم دادگاه با تکیه بر قدرت قانون، درصدد رسیدن به موضوع حکم خواهد بود. به عبارت دیگر محکوم له فردی است که در دعوی، حکم به نفع او صادر می‌شود.
• دادخواست: شکوائیه است که به مراجع قضایی به‌طور کتبی یا به شکل شفاهی عرضه می‌شود.
• تعدیل: به معنای گواهی بر عدالت کسی دادن است، این واژه مقابل جرح قرار می‌گیرد.
• مطالبات: مطالبه همان درخواست اجرای تعهد از متعهد از سوی متعهد له می‌باشد.
• اموال: مال در لغت، از مصدر «میل» به معنای خواستن، گرفته شده‌است و جمع آن اموال و به معنای دارایی‌ها، داشته‌ها و مال‌ها است. علت نامگذاری مال، میل به مبادله و دست به دست گرداندن آن است. مال در لغت، معانی دیگری دارد، از جمله اینکه آنچه که به تملیک انسان در می‌آید؛ هر آنچه که دارای ارزش، تملک پذیر و قابل استفاده باشد و در اصطلاح دارای معانی زیر است:
  1. هر آنچه که قابل معاوضه و مبادله بین مردم باشد و تلف نمودن آن، موجب مسئولیت است.
  2. هر چه که دارای ارزش مصرفی مستقیم یا غیرمستقیم باشد.
  3. به مجموع دارایی‌هایی که مالیت دارد.
  4. شیئی که اعتبار و ارزش اقتصادی داشته باشد.
  5. به حقوق اعم از عینی و دینی و معنوی، مال اطلاق می‌گردد.

نکات تفسیری دکترین ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی

دعوی افزایش، کاهش و یا تعدیل اقساط از جانب محکوم‌علیه و یا محکوم‌له از دعاوی ملحق به اعسار و مانند اعسار، غیر مالی است. زیرا اولاً و بالذات و به طور مستقیم، خواهان مالی نمی‌خواهد هر چند ثانیاً و در عرض آن ممکن است پرداخت یا عدم پرداخت مالی و یا تغییر در نحوه پرداخت را درخواست کرده باشد.

نکات توضیحی ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی

قانون مدنی ایران با تکیه بر فقه و قانون مدنی فرانسه در ماده‌ی 277 چنین مقرر داشته است:«متعهد نمی‌تواند متعهدله را مجبور به قبول قسمتی از موضوع تعهد نماید ولی حاکم می‌تواند نظر به وضعیت مدیون مهلت عادله یا قرار ‌اقساط دهد.» همچنین ماده 652 قانون مدنی در باب قرض چنین مقرر کرده که:«در موقع مطالبه حاکم مطابق اوضاع و احوال برای مقترض مهلت یا اقساطی قرار میدهد.» طبق این مواد اگرچه متعهد رأسا نمی‌تواند در پرداخت تاخیر کند یا تعهد را تجزیه کرده و سپس بپردازد اما حاکم می‌تواند بدون رضای متعهد له دست به چنین اقدامی بزند. اینکه قانونگذار در این مواد صحبتی از اعسار و شرطیت آن برای اعطای مهلت توسط حاکم نکرده حاکی از این است که مبنای حکم مواد فوق عسر و حرج(اعسار) نمی‌باشد اگرچه اعسار می‌تواند یکی از موارد اعطای مهلت عادله باشد اما لزوما اعطای مهلت در فرض اعسار نیست. مبنای مواد فوق انصاف است. مبنای عسر و حرج، تنگدستی و مال نداشتن متعهد و مدیون است بدون اینکه اصل تعهد غیر مقدور التسلیم تلقی شود اما مبنای انصاف و مهلت عادله میتواند حتی در فرضی صادق باشد که شخص مال دارد اما اجرای تعهد به او زیانی می‌رساند یا اوضاع و احوال قضیه ایجاب می‌کرده که مدیون مهلت بیشتری در اجرای تعهد داشته باشد. (برای مثال در عقد قرض که مهلت بازپرداخت تعیین نشده مقرض هرآینه (مثلا یک ساعت پس از عقد) می‌تواند پول خود را پس بخواهد اما آیا چنین قرضی معقول می‌تواند باشد؟ مسلما خیر چرا که هدف مدیون این بوده که مورد قرض را در موضوعی به مصرف برساند و در طی فرصت کافی در آینده مثل آن را مسترد کند.) ماده 652 قانون مدنی نیز از عبارت «اوضاع و احوال» استفاده کرده که اعم از اوضاع و احوال عسر و حرجی ناظر بر مدیون است. با این حال بسیاری محاکم درخواست اعمال ماده 277 قانون مدنی را منوط به اثبات اعسار شخص می‌دانند.

نکته حائز اهمیت اینکه اعطای مهلت از سوی دادگاه مانع تعلق خسارت تأخیر تأدیه به دین می‌باشد چرا که به موجب تبصره 2 ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی خسارت تأخیر تأدیه جز در موارد قانونی قابل مطالبه نیست و در فرض مذکور که حاکم اعطای مهلت کرده اساسا مدیون تقصیر نکرده و به حکم دادگاه مجاز به تاخیر در اجرای تعهد بوده لذا امتناع از پرداخت مصداق پیدا نمی‌کند. نکته دیگر اینکه در تعهد به رد عین اعطای مهلت از سوی دادگاه برای رد عین مانع تبدیل ید امانی به ید ضمانی است چرا که اگرچه مطالبه صورت گرفته و اذن مالکی برای استیلای بیشتر بر مال وجود ندارد اما اذن حاکم جایگزین آن شده و ید ماذون شرعی نیز امانی است. نکته اینکه در تعهدات عند المطالبه که طلبکار اجرای تعهد را خواسته و مدیون از حاکم مهلت عادله گرفته، با انقضای مهلت مدیون خود به خود موظف به اجرای تعهد است و مطالبه‌ی مجدد متعهد‌له لازم نیست.

اگرچه حاکم قادر بر اعطای مهلت است اما مواردی استثنایی وجود دارد که توسط حاکم اعطای مهلت ممکن نیست، برای مثال ماده 269 قانون تجارت راجع به برات چنین مقرر کرده یا طبق ماده 309 قانون تجارت همین ممنوعیت اعطای مهلت در خصوص سفته نیز جریان دارد. به نظر می‌رسد طبق ماده 314 قانون تجارت این ممنوعیت در چک نیز جریان داشته باشد.

درمواردی که موضوع تعهد عدم انجام کار باشد (ترک فعل) طبیعت تعهد اقتضا می‌کند که اعطای مهلت عادله موضوعا منتفی باشد چرا که اعطای مهلت توسط دادگاه به منزله اجازه‌ی ادامه نقض قرارداد می‌باشد. همچنین در تعهداتی که زمان اجرای تعهد قید آن می‌باشد (وحدت مطلوب) اعطای مهلت عادله عقلاً ممکن نیست چرا که به منزله اسقاط تعهد توسط حاکم و زوال کلی حق متعهدله است.

با توجه به توضیحات فوق الاشاره باید گفت که مبنای مهلت دادن در ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی با مواد مذکور از قانون مدنی تفاوت دارد. چرا که مقنن در ماده 277 قانون مدنی از واژه «عادله» استفاده کرده که به خوبی بیانگر قاعده انصاف به عنوان مبنای ماده است ولی در ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی از عبارت مهلت «مناسب» استفاده شده که آن هم در فرض اثبات ادعای اعسار می‌باشد و با توجه به مواد قبلی مبرهن است که مبنای ماده عسر و حرج می‌باشد. به لحاظ آیین دادرسی نیز دادخواست اعسار را پس صدور حکم محکومیت به پرداخت نیز می‌توان داد اما درخواست مهلت عادله قبل از صدور حکم به پرداخت دین مدیون صورت می‌گیرد. جالب این است که برخی کشور های عربی که در تدوین قوانین خود مانند ایران به قانون فرانسه نظر داشته‌اند در خواست مهلت عادله را منوط به معسر نبودن مدیون دانسته‌اند و این یعنی اعسار را نه لازمه درخواست مهلت عادله بلکه مانع آن می‌دانند. در نهایت اگرچه در ماده 11 قانون نحوه اجرا مقنن تقاضای مهلت عادله را در قالب دادخواست اعسار مسموع دانسته اما به نظر همچنان ماده 277 قانون مدنی محکوم (مورد حکومت) ماده 11 قانون نحوه اجرا نبوده و قابلیت اعمال دارد. شایان ذکر است که از آنجایی که مفاهیم حقوق بشر بر روابط خصوصی اشخاص تأثیر می گذارد و دعوای اعسار مبتنی بر رعایت کرامت انسانی معسر برای معیشت وی می باشد لذا اقساط باید به نحوی تعیین گردد که معسر بتواند معیشت بنماید. وقتی که دادگاه اعسار محکوم علیه را احراز کرد از دوحالت خارج نیست: یا معسر مطلق است یا معسر نسبی که در فرض دوم با توجه به وضع مدیون، دادگاه یا به محکوم علیه مهلت عادله برای پرداخت یکجای تعهد را می‌دهد یا اینکه قرار اقساط صادر می‌کند تا دین را تجزیه کرده و بپردازد. طبیعتا میزان اقساط را دادگاه تعیین خواهد کرد. از آنجایی که موضوع اعسار و تمکن امری قابل تجدید و حدوث می باشد و با فرض اثبات اعسار در زمانی دیگر وضعیت معسر تغییر می کند لذا اساسا قاعده ممنوعیت تجدید دعوی در این مسئله مطرح نمی باشد. در راستای تبصره ماده صدرالذکر لازم به ذکر است که هر زمان که اموالی غیر از مستثنیات دین از محکوم علیه حاصل گردد، قابلیت توقیف آن برای وصول محکوم به وجود دارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 11 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی

1. در صورت اثبات اعسار، دادگاه می‌تواند حکم به پرداخت اقساطی بدهی صادر کند.
2. دادگاه باید با توجه به وضعیت مالی و درآمد مدیون، مهلت مناسب یا حکم تقسیط بدهی را تعیین کند.
3. میزان درآمد و معیشت ضروری مدیون در تعیین اقساط باید لحاظ شود.
4. تعیین اقساط باید به‌گونه‌ای باشد که مدیون توانایی پرداخت آن را داشته باشد.
5. حکم تقسیط یا مهلت‌دهی مانع از استیفاء از اموال مدیون نمی‌شود.
6. امکان تعدیل اقساط با درخواست محکوم علیه یا محکوم‌له وجود دارد.
7. دادگاه می‌تواند با توجه به نرخ تورم و تغییر وضعیت مالی مدیون، اقساط را تعدیل کند.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره شرایط شکلی دعوی اعسار از پرداخت محکوم به (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۵۱۲)
• رای دادگاه درباره تکلیف دادگاه تجدیدنظر در فرض نقض رای به دلیل خروج از خواسته خواهان (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۲۵۰۱۰۸۷)
• رای دادگاه درباره تغییر وضعیت معیشتی و تاثیر در تقسیط محکوم به (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۱۲۵)
• رای دادگاه درباره نحوه تعیین اقساط دیه در فرض پذیرش اعسار (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۷۰۱۰۰۸۸۲)
• رای دادگاه درباره نحوه اثبات ادعا اعسار (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۲۷۰۰۰۹۱)
• نظریه شماره 897/96/7 مورخ 1396/04/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 828/96/7 مورخ 1396/04/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/99/785 مورخ 1399/06/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/98 مورخ 1398/06/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/858 مورخ 1398/09/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/599 مورخ 1398/09/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/482 مورخ 1398/04/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/301 مورخ 1398/04/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/277 مورخ 1398/07/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/183 مورخ 1398/03/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/1371 مورخ 1398/10/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/1238 مورخ 1398/10/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/97/3226 مورخ 1398/02/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/97/2 مورخ 1397/01/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/96/3190 مورخ 1396/12/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/96/3155 مورخ 1396/12/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/96/2760 مورخ 1396/11/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/96/2607 مورخ 1396/10/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/96/1705 مورخ 1396/07/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1402/554 مورخ 1402/08/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1401/731 مورخ 1401/08/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1400/612 مورخ 1400/06/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1400/1634 مورخ 1401/07/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1400/1221 مورخ 1400/10/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1400/1220 مورخ 1400/10/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1400/1152 مورخ 1400/10/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 2705/95/7 مورخ 1395/10/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 2698/95/7 مورخ 1395/10/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 2006/96/7 مورخ 1396/09/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1705/96/7 مورخ 1396/07/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1500/96/7 مورخ 1396/07/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1269/96/7 مورخ 1396/06/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1253/95/7 مورخ 1395/05/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1128/95/7 مورخ 1395/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1067/96/7 مورخ 1396/05/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1051/96/7 مورخ 1396/05/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1067/95/7 مورخ 1395/05/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/1400/261 مورخ 1400/04/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره توقیف اموال در طلاق توافقی با تقسیط مهریه
• نظریه شماره 7/1400/791 مورخ 1400/09/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره توقیف حقوق و مزایا محکوم علیه مضاف بر تقسیط محکوم به
• نظریه شماره 7/1400/829 مورخ 1400/07/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره توقیف اموال زوج مازاد بر اقساط تعیین شده
• نظریه شماره 7/1401/926 مورخ 1401/10/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معرفی مال جدید از مدیون، پس از گزارش اصلاحی در تقسیط مهریه
• رای دادگاه درباره اثبات دعوی اعسار با سوگند مدیون (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۴۷۰۱۸۱۹)
• نظریه شماره 7/99/1624 مورخ 1399/11/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شرایط و مقررات دعوای تعدیل اقساط
• رای دادگاه درباره اثر ابطال کارت بازرگانی بر دعوی اعسار (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۴۵۰۰۵۵۶)
• رای دادگاه درباره اعسار از پرداخت محکوم به اجرائیه ثبتی (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۱۸۸۴)
• رای دادگاه درباره اثر تغییر وضعیت مالی زوج بر تعدیل اقساط مهریه (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۱۶۰۱۵۲۹)
• نظریه شماره 7/99/546 مورخ 1399/05/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره زمان انقضاء تعهد کفیل یا وثیقه گذار
• رای دادگاه درباره اعاده دادرسی از حکم اعسار (دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۲۲۴۶۰۰۱۴۹)

• به موجب نظریه مشورتی شماره 7/95/1128 مورخ 1395/05/12: در صورتی که حکم محکومیت مدیون قطعی و لازم الاجرا شود و سپس دعوای اعسار از سوی او اقامه گردد و در مرحله بدوی حکم به اعسار نسبی و تقسیط صادر گردد، رای قطعی قبلی با لحاظ رای دادگاه بدوی مبنی بر اعسار و میزان اقساط باید اجرا شود و توقف کامل عملیات اجرایی به دلیل قطعی نشدن حکم اعسار فاقد وجاهت قانونی است چرا که اصل ادامه عملیات اجرایی و عدم توقف اجرا مگر به موجب قانون است. بدیهی است پس از صدور رأی تجدید نظر حسب مورد برابر آن رفتار خواهد شد. لذا اگر دادگاه بدوی قرار اقساط 10 میلیون تومان در ماه صادر کند و چند قسط توسط دایره اجرا به همین مبلغ اخذ گردد و سپس در مرحله تجدید نظر حکم به پرداخت ماهانه پنج میلیون تومان گردد، محکوم علیه نمی‌تواند 5 میلیون تومان از وجوهی را که قبلا طبق رأی بدوی پرداخته مسترد دارد چرا که او مدیون و مؤظف به پرداخت بوده و همین که مبلغ مزبور را تأدیه کرده دلالت بر تمکن او نسبت به مبلغ پرداختی دارد.
• برابر نظریه مشورتی به شماره 7/10032 مورخ 79/10/26 ، درصورتی که محکوم علیه از همان ابتدا دادخواست تقسیط مطرح نموده باشد، از آنجا که ضروری است تا ابتدائا تکلیف اعسار مشخص شود و سپس درخصوص تقسیط تصمیم گیری صورت گیرد، لذا با پرداخت هزینه دادرسی در خصوص اعسار، دیگر نیازی به پرداخت هزینه دادرسی برای خواسته تقسیط نمی باشد.
• نظریه شماره 7/1400/556 مورخ 1400/06/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره طرح دعوای اعسار از محکوم به در محکومیت تضامنی
• رای دادگاه درباره اثر درج شغل زوج در سند نکاح بر دعوای اعسار وی (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۱۱۰۲۰۷۲)
• نظریه شماره 7/98/1473 مورخ 1399/03/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تهاتر دیون در فرض محکومیت زوج و زوجه در دو پرونده جدا
• رای دادگاه درباره اختیار قاضی در تقسیط مهریه (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۵۰۱۲۴۳)
• چکیده نظریه شماره 7/99-42 مورخ 1399/03/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تهاتر وجه نقد و سکه
• نظریه شماره 7/98/642 مورخ 1399/01/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم امکان توقیف اموال مدیران از سوی طلبکاران شرکت در فرض انحلال شرکت
• رای دادگاه درباره تعیین اقساط دیه به ریال (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۷۰۱۰۱۵۲۴)
• رای دادگاه درباره تعیین اقساط دیه به ریال یا تومان (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۷۰۱۰۰۲۴۷)

مقالات مرتبط

• طرق شناسایی اموال در اعسار و مستثنیات دین
• نوآوری‌های قانون نحوۀ اجرای محکومیت‌های مالی
• عدول از اصول دادرسی و قواعد حقوقی در دعوای اعسار
• نقد و تحلیل حقوقی کاربست «امهال» نسبت به قراردادهای مؤسسات اعتباری با مشتریان بدهکار