اصل ۴۲ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصل ۴۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': [[تابعیت|اتباع]] خارجه می‌توانند در حدود قوانین به تابعیت ایران در آیند و [[سلب تابعیت]] این گونه اشخاص در صورتی ممکن است که [[دولت]] دیگری تابعیت آنها را بپذیرد یا خود آنها درخواست کنند. | '''اصل ۴۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': [[تابعیت|اتباع]] خارجه می‌توانند در حدود [[قانون|قوانین]] به تابعیت ایران در آیند و [[سلب تابعیت]] این گونه اشخاص در صورتی ممکن است که [[دولت]] دیگری تابعیت آنها را بپذیرد یا خود آنها درخواست کنند. | ||
* [[اصل ۴۱ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]] | * [[اصل ۴۱ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]] | ||
* [[اصل ۴۳ قانون اساسی|مشاهده اصل بعدی]] | * [[اصل ۴۳ قانون اساسی|مشاهده اصل بعدی]] | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۲
اصل ۴۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: اتباع خارجه می‌توانند در حدود قوانین به تابعیت ایران در آیند و سلب تابعیت این گونه اشخاص در صورتی ممکن است که دولت دیگری تابعیت آنها را بپذیرد یا خود آنها درخواست کنند.
اصول و مواد مرتبط
پیشینه
اصل بیست و چهارم متمم قانون اساسی مشروطه: اتباع خارجه می‌توانند قبول تابعیت ایران را بنمایند. قبول و بقای آنها بر تابعیت و خلع آنها از تبعیت به موجب قانون جداگانه است.[۱]
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4384668