اصل ۱۴۸ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
در نظام گذشته | در نظام گذشته اکثر افسران و فرماندهان نظامی به جز حقوق و مزایای نقدی از وسایل و امکانات مادی نظیر خودرو و نیروی انسانی( گماشته) موجود در نیروهای مسلح استفاده شخصی میکردند. تبعا تحولات انقلابی و حساسی های خاص اجتماعی چنین امتیازاتی را تاب نمی آورد و بدین جهت حذف این امتیارات در اصل 148 بازتاب یافت. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4446352|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۹
اصل ۱۴۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: هر نوع بهره‌برداری شخصی از وسائل و امکانات ارتش و استفاده شخصی از افراد آنها به صورت گماشته، راننده شخصی و نظایر اینها ممنوع است.
پیشینه
در نظام گذشته اکثر افسران و فرماندهان نظامی به جز حقوق و مزایای نقدی از وسایل و امکانات مادی نظیر خودرو و نیروی انسانی( گماشته) موجود در نیروهای مسلح استفاده شخصی میکردند. تبعا تحولات انقلابی و حساسی های خاص اجتماعی چنین امتیازاتی را تاب نمی آورد و بدین جهت حذف این امتیارات در اصل 148 بازتاب یافت. [۱]
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4446352