اصل ۴۶ قانون اساسی

اصل ۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: هر کس مالک حاصل کسب و کار مشروع خویش است و هیچ‌کس نمی‌تواند به عنوان مالکیت نسبت به کسب و کار خود امکان کسب و کار را از دیگری سلب کند.

توضیح واژگان

کسب: کسب در لغت به معنای انجام دادن کار برای به دست آوردن هزینه زندگی است.

فلسفه و مبانی نظری

متفکران مالکیت خصوصی را از لوازم استقلال فرد و رشد شخصیت او و جزء حقوق فطری و طبیعی انسان تلقی کرده اند و آن را عامل ابتکارو تحرک فرد و برای سلامت جامعه ضروری می شمرند. اسلام نیز مالکیت را جزء فطرت و غریزه انسان می داند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

آزادی مالکیت یکی از آزادی های فردی است . به معنای این است که هر کس می تواندمال منقول و غیر منقول .معنوی اعم از حقوق ادبی و هنری به دست آورد مگر در مواردی که قانون آن را منع کرده باشد. در همین راستا آزادی داد و ستد نیز وجود دارد که این آزادی نیز با آزادی دیگران و نظم عمومی محدود می شود. به بیان دیگر آدمی بر اساس اصل حریت در انواع تجارت های داخلی و خارجی به شرط حلال بودن کسب و دور بودن از اجحاف، اضرار و معاملات ربوی آزاد است. حق مالکیت فردی به دو معنی ایجابی یعنی حق احراز مالکیت و سلبی یعنی ممنوعیت تعرض به مالکیت دیگران وجود دارد و معنای دیگری که می توان به آن افزود این است که احدی به عنوان مالکیت کسب و کار نمی تواند حق کسب و کار را از دیگری سلب کند که مصداق بارز آن نفی انحصارات در نظام مالکیت فردی است.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

روایت مشهور " ان الناس مسلطون علی اموالهم " مشهورترین روایت و حدیثی است که به عنوان مبنای فقهی قاعده تسلیط مورد استفاده فقها و حقوقدانان قرار گرفته است. این روایت به طور صریح مراتب تسلط کامل مالک نسبت به اموالش را بیان می کند.

اصول مرتبط

اصل 43 قانون اساسی

اصل 44 قانون اساسی

اصل 47 قانون اساسی

مقالات مرتبط

• آسیب‌شناسی حق مالکیت افراد از دیدگاه حقوق عمومی با تاکید بر نقش دیوان عدالت اداری
• ضرورت تفکیک «رویکرد» از «روش» در نظریه اعمال حقوق بنیادین در حقوق خصوصی