اصل ۱۵۷ قانون اساسی

اصل ۱۵۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: به منظور انجام مسئولیت‌های قوه قضاییه در کلیه امور قضایی و اداری و اجرایی مقام رهبری یک نفر مجتهد عادل و آگاه به امور قضایی و مدیر و مدبر را برای مدت پنج سال به عنوان رئیس قوه قضاییه تعیین می‌نماید که عالیترین مقام قوه قضاییه است.

پیشینه

بر اساس بازنگری قانون اساسی سال ۱۳۶۸ شورای عالی قضائی منحل شده و مسئولیت‌های آن با هدف تمرکز در مدیریت قوه قضائیه به عهده شخصی که ریاست قوه قضائیه نام دارد واگذار شئ که این مقام از روی رهبری منصوب می‌شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

منظور از «عالیترین مقام قوه قضائیه» عالیترین مقام قضائی نیست؛ زیرا هیچ‌کدام از وظایف رئیس قوه قضائیه ماهیت قضائی ندارد. و عالیترین مقام قضائی در حقیقت بر عهده ریاست دیوان عالی کشور است. و لازم است ذکر شود که تجدید انتصاب رئیس قوه قضائیه یرای دوره‌های بعدی با تأیید رهبری بلامانع است.

مواد مرتبط

قانون اختیارات و وظایف رئیس قوه قضائیه مصوب ۱۳۷۱

مقالات مرتبط

• واکاوی معیارهای فقهی در ارزیابی صلاحیت نامزدهای انتخابات در جمهوری اسلامی ایران
• استقلال استخدامی قوۀ قضاییه جمهوری اسلامی ایران
• تفسیری قصدگرایانه از صلاحیت مقام رهبری در صدور فرمان همه‌پرسی (موضوع بند «۳» اصل ۱۱۰ قانون اساسی)
• تأملی بر «صلاحیت قضایی» رئیس قوة قضاییه؛ با نگاه ویژه به مادة 477 قانون آیین دادرسی کیفری