اصل ۱۸ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «پرچم رسمي ايران به رنگهاي سبز و سفيد و سرخ با علامت مخصوص جمهوري...» ایجاد کرد) |
|||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصل ۱۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص [[جمهوری اسلامی]] و شعار «الله اکبر» است. | |||
* [[اصل ۱۷ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]] | |||
* [[اصل ۱۹ قانون اساسی|مشاهده اصل بعدی]] | |||
== مواد مرتبط == | |||
قانون مشخصات پرچم رسمی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1359 | |||
آیین نامه استفاده از آرم جمهوری اسلامی ایران مصوب1367 | |||
== پیشینه == | |||
قدیمی‌ترین پرچم ایران درفش کاویانی است، توضیح اینکه کاوه آهنگر هنگامی که به مقابله با ضحاک برخاست، پیشبند چرمی خود را بر سر چوب کرد. درفش کاویان در زمان ساسانیان به صورت بیرق دولتی درآمد. در خصوص نشان شیر و خورشید که سابقاً پرچم ایران بوده‌است نیز شکی نیست که این علامت در زمان پادشاهان قاجار به عنوان نشان رسمی انتخاب شده‌است و نظامنامه آن به دستور محمد شاه قاجار نوشته شد. نشان این پرچم که شمشیری در دست شیر است، نماد ذوالفقار امیر المومنین (ع) و نشانه حمایت از تشیع در ایران بوده‌است. طبق [[اصل ۵ متمم قانون اساسی مشروطه|اصل پنجم متمم قانون اساسی مشروطه]]: الوان رسمی بیرق ایران سبز و سفید و سرخ و علامت شیر و خورشید است. پس از آن و با پیروزی انقلاب اسلامی، نشان الله اکبر جایگزین نشان شیر و خورشید شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4272348|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref>شعار الله اکبر با خط کوفی بنائی (یعنی همان خطی که شعار الله اکبر را بر مناره‌های مساجد منقش می‌کنند) بیست و دو بار به نشانه بیست و دو بهمن، روز پیروزی انقلاب به‌طور حاشیه در مرز رنگهای سبز و سرخ و سفید تکرار شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی و ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4650384|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=لطفی|چاپ=2}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
پرچم ملی، علامت رسمی و نشان [[حاکمیت]] کشور و دارای اعتبار بین‌المللی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4718852|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
سه رنگ پرچم ایران به ترتیب عبارتند از: بخش اول رنگ سبز که در بالا قرار دارد و نشانه تشیع و اسلامیت ایران و اعتقاد اکثریت مردم به دیانت مقدس اسلام است که در اغلب کشورهای اسلامی بکار رفته است. دوم بخش سفید که نماد صلح و آرامش و دوستی است و و نمایانگر این است که ملت ایران خاستار زیستن در صلح هستند و بخش سوم که سرخ رنگ است و علامت آمادگی برای دفاع و جهاد است. و بیانگر آن است که این ملت در راه استقلال و آزادی و حفظ ارزش های انسانی آماده فداکاری و نثار خون خویش هستند. علامت مخصوص در پرچم بیانگر توحید است و نیز حکایت از پنج اصل اعتقادی در اسلام دارد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی و نهادهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4472564|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=15}}</ref> | |||
==نکات توصیفی هوش مصنوعی== | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
* '''اصل ۱۸''' قانون اساسی به تعریف پرچم رسمی ایران اختصاص دارد. | |||
* پرچم ایران از سه رنگ سبز، سفید و سرخ تشکیل شده است. | |||
* علامت مخصوص جمهوری اسلامی باید در پرچم ایران درج شود. | |||
* شعار «الله اکبر» نیز بر روی پرچم ایران قرار دارد. | |||
* '''اصل ۱۸''' رنگ‌ها و نمادهای پرچم را به عنوان نشانه‌های هویت ملی و اسلامی ایران مشخص می‌کند. | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
{{اصول قانون اساسی}} | |||
[[رده:اصول قانون اساسی]] | |||
[[رده:زبان، خط، تاریخ و پرچم رسمی کشور]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۲
اصل ۱۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» است.
مواد مرتبط
قانون مشخصات پرچم رسمی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1359
آیین نامه استفاده از آرم جمهوری اسلامی ایران مصوب1367
پیشینه
قدیمی‌ترین پرچم ایران درفش کاویانی است، توضیح اینکه کاوه آهنگر هنگامی که به مقابله با ضحاک برخاست، پیشبند چرمی خود را بر سر چوب کرد. درفش کاویان در زمان ساسانیان به صورت بیرق دولتی درآمد. در خصوص نشان شیر و خورشید که سابقاً پرچم ایران بوده‌است نیز شکی نیست که این علامت در زمان پادشاهان قاجار به عنوان نشان رسمی انتخاب شده‌است و نظامنامه آن به دستور محمد شاه قاجار نوشته شد. نشان این پرچم که شمشیری در دست شیر است، نماد ذوالفقار امیر المومنین (ع) و نشانه حمایت از تشیع در ایران بوده‌است. طبق اصل پنجم متمم قانون اساسی مشروطه: الوان رسمی بیرق ایران سبز و سفید و سرخ و علامت شیر و خورشید است. پس از آن و با پیروزی انقلاب اسلامی، نشان الله اکبر جایگزین نشان شیر و خورشید شد.[۱]شعار الله اکبر با خط کوفی بنائی (یعنی همان خطی که شعار الله اکبر را بر مناره‌های مساجد منقش می‌کنند) بیست و دو بار به نشانه بیست و دو بهمن، روز پیروزی انقلاب به‌طور حاشیه در مرز رنگهای سبز و سرخ و سفید تکرار شده‌است.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
پرچم ملی، علامت رسمی و نشان حاکمیت کشور و دارای اعتبار بین‌المللی است.[۳]
نکات توضیحی
سه رنگ پرچم ایران به ترتیب عبارتند از: بخش اول رنگ سبز که در بالا قرار دارد و نشانه تشیع و اسلامیت ایران و اعتقاد اکثریت مردم به دیانت مقدس اسلام است که در اغلب کشورهای اسلامی بکار رفته است. دوم بخش سفید که نماد صلح و آرامش و دوستی است و و نمایانگر این است که ملت ایران خاستار زیستن در صلح هستند و بخش سوم که سرخ رنگ است و علامت آمادگی برای دفاع و جهاد است. و بیانگر آن است که این ملت در راه استقلال و آزادی و حفظ ارزش های انسانی آماده فداکاری و نثار خون خویش هستند. علامت مخصوص در پرچم بیانگر توحید است و نیز حکایت از پنج اصل اعتقادی در اسلام دارد. [۴]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- اصل ۱۸ قانون اساسی به تعریف پرچم رسمی ایران اختصاص دارد.
- پرچم ایران از سه رنگ سبز، سفید و سرخ تشکیل شده است.
- علامت مخصوص جمهوری اسلامی باید در پرچم ایران درج شود.
- شعار «الله اکبر» نیز بر روی پرچم ایران قرار دارد.
- اصل ۱۸ رنگ‌ها و نمادهای پرچم را به عنوان نشانه‌های هویت ملی و اسلامی ایران مشخص می‌کند.
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4272348
- ↑ اسداله لطفی. حقوق اساسی و ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران. چاپ 2. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4650384
- ↑ امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4718852
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق اساسی و نهادهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران. چاپ 15. پایدار، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4472564