اصل ۱۸ قانون اساسی: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اصل ۱۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» است. | '''اصل ۱۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» است. | ||
== پیشینه == | == پیشینه == |
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۳
اصل ۱۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» است.
پیشینه
قدیمیترین پرچم ایران درفش کاویانی است. توضیح اینکه کاوه آهنگر هنگامی که بر مقابله با ضحاک برخاست پیشبند چرمی خود را بر سر چوب کرد. درفش کاویان در زمان ساسانیان به صورت بیرق دولتی درآمد. در خصوص نشان شیر خورشید که سابقاً پرچم ایران بودهاست نیر شکی نیست که این علامت در زمان پادشاهان قاجار به عنوان نشان رسمی انتخاب شدهاست. و نظامنامه آن به دستور محمد شاه قاجار نوشته شد. نشان این پرچم که شمشیری در دست شیر است نماد ذولفقار امیر المومنین (ع) و نشانه حمایت از تشیع در ایران بودهاست. طبق اصل پنجم متمم قانون اساسی مشروطه: الوان رسمی بیرق ایران سبز و سفید و سرخ و علامت شیر و خورشید است. پس از آن و با پیروزی انقلاب اسلامی نشان الله اکبر جایگزین نشان شیر و خورشید شد.[۱]شعار الله اکبر با خط کوفی بنائی (یعنی همان خطی که شعار الله اکبر را بر منارههای مساجد منقش میکنند) بیست و دو بار به نشانه بیست و دو بهمن، روز پیروزی انقلاب بهطور حاشیه در مرز رنگهای سبز و سرخ و سفید تکرار شدهاست.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
پرجم ملی، علامت رسمی و نشان حاکمیت کشور و دارای اعتبار بینالمللی است.[۳]
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزهها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4272348
- ↑ اسداله لطفی. حقوق اساسی و ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران. چاپ 2. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4650384
- ↑ امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4718852