اصل ۱۴۶ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند | '''اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران''': استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند به عنوان استفاده‌های صلح آمیز باشد ممنوع است. | ||
== پیشینه == | |||
در ادامه روند وابستگی نظامی ایران به سلطه آمریکا در دوره حک.مت پهلوی دولت ایالات متحده در نقاط خاصی از این مرز و بوم اقدام به تاسیس پایگاه نظامی کرده بود. برای نمونه می توان به پایگاه های استراق سمع آمریکا در استان های خراسان و مازندان اشاره کرد که بدون شک مضر به منافع عالیه و حاکمیت ملی کشور بود. این امر در مجموع توقع برچیده شدن هر نوع پایگاه نظامی خارجی را در روحیه استقلال طلب جامعه انقلابی ایجاد کرده بود و به همین جهت این خواسته ملی در اصل 146 متبلور شد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3859184|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref> | |||
== فلسفه و مبانی نظری == | |||
قدرت های بزرگ به منظور حفظ اقتدار خود در نقاط مختلف جهان اقدام به ایجاد پایگاه های نظامی اعم از دریایی، زمینی و هوایی در کشورهای دیگر می کنند. و این تاسیس نقش بسیار موثر و سریعی در پیروزی نظامی کشور نایسی کننده دارد. زیرا بخشی از خاک آین کشور محسوب می گردد و در حقیقت نوعی تجاوز آشکار به حاکمیت ملی و در حکم اشغال قسمتی از سرزمین کشور میزبان است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4446304|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۰
اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند به عنوان استفاده‌های صلح آمیز باشد ممنوع است.
پیشینه
در ادامه روند وابستگی نظامی ایران به سلطه آمریکا در دوره حک.مت پهلوی دولت ایالات متحده در نقاط خاصی از این مرز و بوم اقدام به تاسیس پایگاه نظامی کرده بود. برای نمونه می توان به پایگاه های استراق سمع آمریکا در استان های خراسان و مازندان اشاره کرد که بدون شک مضر به منافع عالیه و حاکمیت ملی کشور بود. این امر در مجموع توقع برچیده شدن هر نوع پایگاه نظامی خارجی را در روحیه استقلال طلب جامعه انقلابی ایجاد کرده بود و به همین جهت این خواسته ملی در اصل 146 متبلور شد. [۱]
فلسفه و مبانی نظری
قدرت های بزرگ به منظور حفظ اقتدار خود در نقاط مختلف جهان اقدام به ایجاد پایگاه های نظامی اعم از دریایی، زمینی و هوایی در کشورهای دیگر می کنند. و این تاسیس نقش بسیار موثر و سریعی در پیروزی نظامی کشور نایسی کننده دارد. زیرا بخشی از خاک آین کشور محسوب می گردد و در حقیقت نوعی تجاوز آشکار به حاکمیت ملی و در حکم اشغال قسمتی از سرزمین کشور میزبان است. [۲]
منابع
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3859184
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4446304