اصل ۱۲۹ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:قوه مجریه using HotCat) |
جز (added Category:مواد قرمز using HotCat) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[رده:اصول قانون اساسی]] | [[رده:اصول قانون اساسی]] | ||
[[رده:قوه مجریه]] | [[رده:قوه مجریه]] | ||
[[رده:مواد قرمز]] | |||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۳۰
اصل ۱۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: اعطای نشانهای دولتی با رئیس‌جمهور است.
فلسفه و مبانی نظری
این اصل بر مبنای تشویق و ترغیب اشخاص در جهت ارتقای علمی و فرهنگی و گاه به دلایل سیاسی و اجتماعی وضع شده است که توسط رئیس جمهور به نمایندگی از طرف جامعه ضرورت می یابد. [۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در اعطای نشان های دولتی سه مرحله وجود دارد: تصویب نشان ها، تعیین آیین نامه اجرایی و اعطای نشان ها. و گرچه اعطای نشان ها امری صوری است اما نشان از عالی ترین مقامی رسمی کشور وی دارد. [۲] و از آنجا که این اختیار در صلاحیت انحصاری رئیس جمهور است مجلس نمی تواند با تعیین ضوابطی در مورد نحوه اعطای نشان های دولتی صلاحیت رئیس جمهور را محدود نماید. [۳]
اصول و مواد مرتبط
قانون حدود وظایف و اختیارات و مسئولیت های ریاست جمهوری اسلامی ایران مصوب 1365
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4444132
- ↑ آیت اله عباسعلی عمیدزنجانی. کلیات حقوق اساسی. چاپ 3. مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3211912
- ↑ علی محمد فلاح زاده. تفکیک تقنین و اجرای تحلیل مرزهای صلاحیت تقنینی در روابط قوای مقننه و مجریه. چاپ 1. معاونت تدوین تنقیح و انتشار قوانین و مقررات، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4976744