اصل ۱۸ قانون اساسی

اصل ۱۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» است‏.

• مشاهده اصل قبلی
• مشاهده اصل بعدی

پیشینه

قدیمی‌ترین پرچم ایران درفش کاویانی است، توضیح اینکه کاوه آهنگر هنگامی که به مقابله با ضحاک برخاست، پیشبند چرمی خود را بر سر چوب کرد. درفش کاویان در زمان ساسانیان به صورت بیرق دولتی درآمد. در خصوص نشان شیر و خورشید که سابقاً پرچم ایران بوده‌است نیز شکی نیست که این علامت در زمان پادشاهان قاجار به عنوان نشان رسمی انتخاب شده‌است و نظامنامه آن به دستور محمد شاه قاجار نوشته شد. نشان این پرچم که شمشیری در دست شیر است، نماد ذوالفقار امیر المومنین (ع) و نشانه حمایت از تشیع در ایران بوده‌است. طبق اصل پنجم متمم قانون اساسی مشروطه: الوان رسمی بیرق ایران سبز و سفید و سرخ و علامت شیر و خورشید است. پس از آن و با پیروزی انقلاب اسلامی، نشان الله اکبر جایگزین نشان شیر و خورشید شد.شعار الله اکبر با خط کوفی بنائی (یعنی همان خطی که شعار الله اکبر را بر مناره‌های مساجد منقش می‌کنند) بیست و دو بار به نشانه بیست و دو بهمن، روز پیروزی انقلاب به‌طور حاشیه در مرز رنگ‌های سبز و سرخ و سفید تکرار شده‌است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

پرچم ملی، علامت رسمی و نشان حاکمیت کشور و دارای اعتبار بین‌المللی است.

نکات توضیحی

سه رنگ پرچم ایران به ترتیب عبارتند از : بخش اول رنگ سبز که در بالا قرار دارد و نشانه تشیع و اسلامیت ایران و اعتقاد اکثریت مردم به دیانت مقدس اسلام است که در اغلب کشورهای اسلامی بکار رفته است. دوم بخش سفید که نماد صلح و آرامش و دوستی است و و نمایانگر این است که ملت ایران خاستار زیستن در صلح هستند و بخش سوم که سرخ رنگ است و علامت آمادگی برای دفاع و جهاد است. و بیانگر آن است که این ملت در راه استقلال و آزادی و حفظ ارزش های انسانی آماده فداکاری و نثار خون خویش هستند. علامت مخصوص در پرچم بیانگر توحید است و نیز حکایت از پنج اصل اعتقادی در اسلام دارد.