اصل ۳۱ قانون اساسی

اصل ۳۱ قانون اساسی: داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده ایرانی است‏. دولت موظف است با رعایت اولویت برای آنها که نیازمندترند بخصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل را فراهم کند.

• مشاهده اصل قبلی
• مشاهده اصل بعدی

اصول و مواد مرتبط

بند نهم اصل ۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

اصل ۲۹ قانون اساسی

ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر

توضیح واژگان

آزادی مسکن را می‌توان اینگونه تعریف نمود: هرکس حق دارد محل مسکونی خود را انتخاب کند و در این موضوع، هیچ گونه تحمیلی بر فرد جایز نیست.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در حقوق ایران، اتباع ایرانی در اختیار مسکن، آزادی مطلق دارند که شامل انتخاب محل، تمیز آن یا اصلاً عدم انتخاب آن است، بنابراین گزینش محل مسکونی و نقل و انتقال بر حسب اراده افراد انجام می‌شود، البته استثنائاتی بر این اصل وجود دارد: مسکن زن شوهردار توسط شوهرش، مسکن افرادی که به سن رشد نرسیده‌اند به وسیله پدر، مادر یا قیم یا سرپرست قانونی آنان تعیین می‌شود، همچنین برخی از کارکنان دولت مجبورند دارای اقامت قانونی معین باشند، محکومان به ممنوعیت از اقامت در محلی، نیز نمی‌توانند در شهرهای ممنوع مسکن گزینند.

رویه‌های قضایی

رای شماره ۵۷۷ مورخ ۱۳۸۳/۱۱/۱۸ هیئت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص ابطال مواد ۷ و ۸ و تبصره ذیل ماده ۸ آیین‌ نامه اجرائی فروش خانه‌های سازمانی.

مقالات مرتبط

• گسترة نقش دولت در تنظیم و نظارت بر حرفه وکالت دادگستری
• کوچک سازی دولت؛راهبردی موثر برای تراکم زدایی حقوقی-اداری از تهران
• اساسی سازی حقوق خصوصی
• مستدل و مستند بودن آرای هیأت عمومی دیوان عدالت اداری؛ ایراد در استناد به قانون اساسی