اصل ۱۴۶ قانون اساسی
اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند به عنوان استفاده‌های صلح آمیز باشد ممنوع است.
پیشینه
در ادامه روند وابستگی نظامی ایران به سلطه آمریکا در دوره حک.مت پهلوی دولت ایالات متحده در نقاط خاصی از این مرز و بوم اقدام به تاسیس پایگاه نظامی کرده بود. برای نمونه می توان به پایگاه های استراق سمع آمریکا در استان های خراسان و مازندان اشاره کرد که بدون شک مضر به منافع عالیه و حاکمیت ملی کشور بود. این امر در مجموع توقع برچیده شدن هر نوع پایگاه نظامی خارجی را در روحیه استقلال طلب جامعه انقلابی ایجاد کرده بود و به همین جهت این خواسته ملی در اصل 146 متبلور شد. [۱]
فلسفه و مبانی نظری
قدرت های بزرگ به منظور حفظ اقتدار خود در نقاط مختلف جهان اقدام به ایجاد پایگاه های نظامی اعم از دریایی، زمینی و هوایی در کشورهای دیگر می کنند. و این تاسیس نقش بسیار موثر و سریعی در پیروزی نظامی کشور نایسی کننده دارد. زیرا بخشی از خاک آین کشور محسوب می گردد و در حقیقت نوعی تجاوز آشکار به حاکمیت ملی و در حکم اشغال قسمتی از سرزمین کشور میزبان است. [۲]
منابع
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3859184
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4446304