اصل ۱۵۰ قانون اساسی

اصل ۱۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی این انقلاب تشکیل شد، برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن پابرجا می‌ماند، حدود وظائف و قلمرو مسئولیت این سپاه در رابطه با وظایف و قلمرو مسئولیت نیروهای مسلح دیگر با تأکید بر همکاری و هماهنگی برادرانه میان آنها بوسیله قانون تعیین می‌شود.

توضیح واژگان

پاسدار: پاسدار به فردی اطلاق می‌شود که برای جهاد همه‌جانبه در راه خدا و نگهبانی از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن به عنوان وظیفه شرعی با داشتن شرایط مقرر به عضویت سپاه پاسداران درآمده باشد.

پیشینه

در جریان انقلاب اسلامی با وجود وابستگی سنتی بلند پایگان نظامی به شخص شاه اما اکثریت اعضای ارزش وابسته به طبقه خاص نبودند. از اینرو به محض اطمینان خاطر از دگرگونی و علی رقم کشتارهای بی رحمانه انقلاب، تعلق خاطر آنان به مردم ظاهر شد و به انقلاب پیوستند. اما انقلاب اسلامی یک دگرگونی ساده سیتاسی نبود که بتوان با همان اداره و تشکیلات گذشته آن را اداره کرد. به همین دلیل نیروهای خودجوش سپاه پاسداران برخاسته از متن جامعه از همان آغاز انقلاب پدیدار شده و در مجموع نیروهای مسلح قرار گرفت.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

گرچه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به ظاهر جزء نیروهای مسلح محسوب می‌شود اما هدف تشکیلاتی آن با اهداف سازمانی اتتش کاملاً متفاوت است. بدین توضیح که هدف اصلی سپاه پاسداران نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای هان است. و از جمله مهمترین اهداف سازمانی آن می‌توان به «تقویت کامل بنیه دفاعی از طریق همکاری با سایر نیروهای مسلح» و «سازماندهی نیروهای مردمی» اشاره کرد.

مواد مرتبط

اساسنامه سپاه پاسداران مصوب ۱۳۶۱

بند ج ماده ۷ قانون ارتش

بند ۱۵ ماده ۴ قانون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

مقالات مرتبط

• نگرش انتقادی به قانونگذاریِ بحران؛ با نگاهی به بحران کووید ۱۹