اصل ۸۳ قانون اساسی

اصل ۸۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: بناها و اموال دولتی که از نفایس ملی باشد قابل انتقال به غیر نیست مگر با تصویب مجلس شورای اسلامی، آن هم در صورتی که از نفایس منحصر به فرد نباشد.

فلسفه و مبانی نظری

فلسفه تصویب اصل مزبور از زبان شهید دکتر بهشتی: به‌طور کلی مسئله این است که در طول تجربه گذشته اسنادی از علوم اسلامی و آثار هنری و صنعتی و فرهنگی ما ربوده شده که محال است آنها را بهتوان به این مملکت بازگرداند. از این رو دوستان در برابر هر نوع روزنه ربودن حق دارند حساس باشند و به این دلیل که ثروت نسل هاست از آن‌ها باید مراقبت کرد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

نفایس ملی به جهات گوناگون از ارزش بالایی برخوردار است و در حقیقت پشتوانه هویت ملی محسوب می‌شود. اما اگر ضرورت اقتضا کند و این نفایس منحصر به فرد نباشند فروش یا نقل و انتقال آنها با تصویب مجلس میسر است. اما نفایس منحصر به فرد علاوه بر آنکه از اعتبار مالی بالایی برخوردار است از نظر فرهنگی و اجتماعی حفظ و نگهداری آنها ضروری و فروش آنها مطلقاً ممنوع است و حتی مجلس حق تصویب فروش یا انتقال آنها را ندارد. لازم است ذکر شود که مجلس تنها از باب نظارت می‌تواند عمل دولت را در خص. ص انتقال بناهای و اموال دولتی نفیس ملی تصویب یا رد کند و صلاحیت اجبار دولت به فروش این اموال را ندارد چرا که این نوع انتقال از جمله صلاحیت‌های اختصاصی و انحصاری دولت است.

مواد مرتبط

قانون آیین‌نامه داخلی مجلس مصوب ۱۳۷۸