اصل ۱۲۴ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
رئيس‏ جمهور فردي‏ را براي‏ نخست‏ وزيري‏ نامزد ميكند و پس‏ از كسب‏ رأي‏ تمايل‏ از مجلس‏ شوراي‏ ملي‏ حكم‏ نخست‏ وزيري‏ براي‏ او صادر مينمايد.
'''اصل ۱۲۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:''' [[رئیس‌ جمهور|رئیس‌جمهور]] می‌تواند برای انجام وظایف قانونی خود [[معاونان رئیس جمهور|معاونانی]] داشته باشد. [[معاون اول رئیس‌ جمهور|معاون اول رئیس‌جمهور]] با موافقت وی اداره [[هیئت وزیران]] و مسئولیت هماهنگی سایر معاونت‌ها را بر عهده خواهد داشت.
«1- مستفاد از اصل 124 قانون اساسي اين است كه رئيس جمهور پس از انتخاب موظف است فردي را براي نخست وزيري تعيين وبراي كسب رأي تمايل به مجلس معرفي نمايد، بنابراين پس ازتجديد انتخابات رياست جمهوري، خواه رئيس جمهور جديدي انتخاب شده يا همان رئيس جمهور قبلي مجددا برگزيده شود، مي بايست نسبت به تعيين نخست وزير و معرفي او به مجلس براي كسب رأي تمايل اقدام نمايد .»
 
« 2- جواز سرپرستي نخست وزير نسبت به وزارتخانه هاي فاقد وزير به موافقت رياست جمهوري وتصويب مجلس احتياج دارد، در اين خصوص قبلآ هم طي شماره 3137 مورخ 29/12/1363 در پاسخ مقام محترم رياست جمهوري به همين نحو اعلام نظر شده است .»
* [[اصل ۱۲۳ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]]
* [[اصل ۱۲۵ قانون اساسی|مشاهده اصل بعدی]]
 
== اصول و مواد مرتبط ==
[[لایحه قانونی تأسیس دفتر رئیس‌ جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۵۸|لایحه قانونی تأسیس دفتر رئیس‌جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۵۸]]
 
[[اصل ۱۱۳ قانون اساسی]]
 
== فلسفه و مبانی نظری اصل ==
با توجه به حذف پست [[نخست‌ وزیر|نخست‌وزیری]] و انتقال وظایف و اختیارات سنگین آن به ریاست جمهوری، وجود همکاران لایقی که به عنوان بازوی رئیس‌جمهور قادر به معاونت و یاری وی در هماهنگی و رتق و فتق امور متراکم (به وجود آمده از تمرکز) باشند، لازم خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3849948|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref>
 
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
معاون اول که از سوی رئیس‌جمهور بدون نیاز به تأیید [[مجلس شورای اسلامی|مجلس]] تعیین می‌شود، وظایف عمده نخست‌وزیر سابق و با موافقت رئیس‌جمهور، ریاست هیئت وزیران و اداره جلسات [[دولت]] و هماهنگی بین سایر معاونت‌ها را بر عهده دارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3213908|صفحه=|نام۱=آیت اله عباسعلی|نام خانوادگی۱=عمیدزنجانی|چاپ=3}}</ref> همچنین به نظر می‌رسد که منظور از «اداره هیات وزیران» همان اداره امور هیئت وزیران (نظیر تشکیل کمیسیون‌ها و فراهم نمودن دستور کار هیئت) باشد و این امر با ریاست رئیس‌جمهور بر هیئت وزیران که متضمن نظارت بر کار [[وزیر|وزیران]] و هماهنگی بین آنان است، تفاوت دارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850052|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref> به بیان دیگر اگر چه رئیس‌جمهور حق دارد برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد اما برخی امور مانند ریاست هیئت وزیران یا حل و فصل هماهنگی‌ها با معاونان و وزراء با دخالت مستقیم او امکان‌پذیر است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4734244|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref>
 
== مقالات مرتبط ==
[[نظریه اعتباریات علامه طباطبایی و نظام حقوقی‌- سیاسی جامعه]]
 
[[حق بر شهر ایمن از منظر حقوق بشر و حقوق ایران]]
 
== منابع ==
{{پانویس}}
 
{{الگو:اصول قانون اساسی}}
 
[[رده:اصول قانون اساسی]]
[[رده:قوه مجریه]]
[[رده:مواد قرمز]]
[[رده:ریاست جمهوری و وزرا]]
[[رده:معاونان رئیس جمهور]]
[[رده:معاون اول رئیس‌ جمهور]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۰۰

اصل ۱۲۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رئیس‌جمهور می‌تواند برای انجام وظایف قانونی خود معاونانی داشته باشد. معاون اول رئیس‌جمهور با موافقت وی اداره هیئت وزیران و مسئولیت هماهنگی سایر معاونت‌ها را بر عهده خواهد داشت.

اصول و مواد مرتبط

لایحه قانونی تأسیس دفتر رئیس‌جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۵۸

اصل ۱۱۳ قانون اساسی

فلسفه و مبانی نظری اصل

با توجه به حذف پست نخست‌وزیری و انتقال وظایف و اختیارات سنگین آن به ریاست جمهوری، وجود همکاران لایقی که به عنوان بازوی رئیس‌جمهور قادر به معاونت و یاری وی در هماهنگی و رتق و فتق امور متراکم (به وجود آمده از تمرکز) باشند، لازم خواهد بود.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

معاون اول که از سوی رئیس‌جمهور بدون نیاز به تأیید مجلس تعیین می‌شود، وظایف عمده نخست‌وزیر سابق و با موافقت رئیس‌جمهور، ریاست هیئت وزیران و اداره جلسات دولت و هماهنگی بین سایر معاونت‌ها را بر عهده دارد،[۲] همچنین به نظر می‌رسد که منظور از «اداره هیات وزیران» همان اداره امور هیئت وزیران (نظیر تشکیل کمیسیون‌ها و فراهم نمودن دستور کار هیئت) باشد و این امر با ریاست رئیس‌جمهور بر هیئت وزیران که متضمن نظارت بر کار وزیران و هماهنگی بین آنان است، تفاوت دارد،[۳] به بیان دیگر اگر چه رئیس‌جمهور حق دارد برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد اما برخی امور مانند ریاست هیئت وزیران یا حل و فصل هماهنگی‌ها با معاونان و وزراء با دخالت مستقیم او امکان‌پذیر است.[۴]

مقالات مرتبط

نظریه اعتباریات علامه طباطبایی و نظام حقوقی‌- سیاسی جامعه

حق بر شهر ایمن از منظر حقوق بشر و حقوق ایران

منابع

  1. سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3849948
  2. آیت اله عباسعلی عمیدزنجانی. کلیات حقوق اساسی. چاپ 3. مجد، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3213908
  3. سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850052
  4. امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4734244