اصل ۳۵ قانون اساسی

اصل ۳۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: در همه دادگاه‌ها طرفین دعوی حق دارند برای خود وکیل انتخاب نمایند و اگر توانائی انتخاب وکیل را نداشته باشند باید برای آنها امکانات تعیین وکیل فراهم گردد.

فلسفه و مبانی نظری

این اصل از مهمترین اصول بنیادی حقوق بشر است.به همین جهت در قوانین اساسی و عادی پیش بینی شده است. بر این اساس بند 3 ماده 14 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی چنین اعلام می دارد: هر کس متهم به ارتکاب جرمی بشود باید وقت و تسهیلات کافی برای تدارک دفاع و ارتباط با وکیل منتخب خود داشته باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

دارا بودن وکیل و انتخاب آن در تمام دعاوی اعم از حقوقی و کیفری در تمام دادگاه ها حق اصحاب دعواست و نه تنها ممانعت از اعمال این حق بلکه حتی عدم حمایت از آن مخالف قانون اساسی است. اما سوال اینجاست که اگر متهم خود را بی نیاز از وکیل بداند بر چه اساس دادگاه برای وی وکیل تسخیری بر می گزیند. گرچه چنین الزامی از اصل سی و پنجم قانون اساسی استنباط نمی شود ولی مطابق با تبصره ماده 186 قانون آیین دادرسی کیفری در برخی جرائم دادگاه موظف به انتخاب وکیل تسخیری برای متهم است. که از لحاظ موازین دادسی عادلانه و اقتضائات حقوق بشر می تواند جایگاه والایی داشته باشد. زیرا همانگونه که جامعه در صدد مجازات مرتکبین جرم است، سعی میکند از محکومیت های ناروا جلوگیری کند.

مواد مرتبط

ماده 186 قانون آیین دادرسی کیفری