اصل ۶۲ قانون اساسی
اصل ۶۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: مجلس شورای اسلامی از نمایندگان ملت که به طور مستقیم و با رای مخفی انتخاب می‌شوند تشکیل می‌گردد.
اصول و مواد مرتبط
قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب ۱۳۷۸
توضیح واژگان
رای: عملی تشریفاتی و حقوقی که شهروندان با انجام آن، طبق ضوابط و شرایط قانونی به گزینش نماینده یا نمایندگان خود می‌پردازند را رای می‌نامند.
انتخابات مستقیم: انتخاباتی که در آن رای‌دهندگان نمایندگان خود را مستقیم از میان نامزدها انتخاب می‌کنند، انتخاب مستقیم یا یک درجه ای می‌نامند.[۱]
پیشینه
اصل 2 نظامنامه اساسی مشروطه ذکر کرده: «مجلس شورای ملی نماينده قاطبه اهالی مملكت ايران است كه در امور معاشی و سياسی وطن خود مشاركت دارند.» و در اصل 3 آن آمده است: «مجلس شورای ملی مركب است از اعضائی كه در طهران و ايالات انتخاب می‌شوند و محل انعقاد آن در طهران است.».
فلسفه و مبانی نظری اصل
به‌طور کلی امروزه مورد پذیرش همگان است که آشکارا بودن محتوای رای به آزادی انتخابات لطمه می‌زند زیرا در صورت آشکارا و علنی بودن رای، ممکن است رای‌دهنده در معرض فشار دولت یا صاحبان نفوذ سیاسی و اجتماعی و همچنین در معرض انتقام جویی‌های مخالفان سیاسی قرار گیرد.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
تعیین نمایندگان مردم برای قانونگذاری از راه انتخابات به عمل می‌آید، از طریق انتخابات از میان تعداد زیاد نامزدها که هر کدام بالقوه ممکن است منعکس کننده بخشی از گرایش‌های مردم باشند، پرطرفدارترین آنها برگزیده می‌شود و به دنبال آن افرادی بنام نماینده، اراده عام را در رکن قانونگذاری اعمال می نمایند.[۳] به بیان دیگر از آنجایی که نمایندگی مجلس از طریق آراء عمومی به دست می‌آید و ایفای وظایف آن امری ملی و اجتماعی محسوب می‌شود، نمایندگان مجلس، نمایندگان ملی محسوب می‌شوند و نه نمایندگان مردم، بنابراین به اعمال حاکمیت ملی می‌پردازند و در برابر ملت (نه مردم) مسئول هستند.[۴]
مقالات مرتبط
- درآمدی مقایسه ای بر منابع مالی تبلیغات انتخاباتی (مطالعه نظام های انتخاباتی ایران، فرانسه، روسیه و امریکا)
- مطالعه تطبیقی مفهوم قانون و ارکان قانون گذاری در نظام حقوقی ایران و مالزی
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4418468
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4418468
- ↑ سیدابوالفضل قاضی شریعت پناهی. بایسته‌های حقوق اساسی. چاپ 38. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3115012
- ↑ امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4725128