اصل ۱۵۲ قانون اساسی

اصل ۱۵۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس نفی هر گونه سلطه جوئی و سلطه پذیری‏، حفظ استقلال همه‌جانبه و تمامیت ارضی کشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرتهای سلطه گر و روابط صلح آمیز متقابل با دول غیر محارب استوار است‏.

• مشاهده اصل قبلی
• مشاهده اصل بعدی

اصول و مواد مرتبط

اصل ۱۵۳ قانون اساسی

قانون وظایف وزارت امور خارجه مصوب ۱۳۶۴

توضیح واژگان

«سیاست خارجی» عبارت است از مجموع خط مشی‌ها، تدابیر، روشها و انتخاب مواضعی که یک دولت در برخورد با امور و مسائل خارجی در چهارچوب اهداف کلی حاکم بر نظام سیاسی اعمال می‌کند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اصول حاکم بر سیاست خارجی کشور تکیه بر مبانی عقیدتی اسلام دارد که با تدوین و اجرای درست آنها ملت ایران بتوانند به اهداف خویش (قسط، عدل، استقلال و همبستگی و…) دست یابد. از سیاق عبارت «دفاع از حقوق همه مسلمانان» چنین برداشت می‌شود که هر گاه حقوق فردی و اجتماعی مسلمانان در معرض ضایع شدن باشد و چنانچه در جبهه داخلی و جبهه خارجی مورد ستم قرار گیرند دولت جمهوری اسلامی باید به یاریشان بشتابد.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

قرآن و سنت (قول و فعل و تقریر معصوم) که از ادله اربعه هستند را می‌توان از جمله مهمترین منابع و سوابق فقهی این اصل برشمرد.

حضرت علی (ع) با آنکه در دوران حکومت خود ناگزیر از جنگ‌های تدافعی بود با اتکاء به تعالیم الهی و سنت رسول اکرم (ص) در فرمان خود به مالک اشتر چنین می‌نویسد: پیشنهاد هیچ صلحی را که خشنودی خدا در آن باشد، رد مکن که آسایش رزمندگان، آرامش خود و امنیت کشورت در صلح تأمین می‌شود، اما از پس صلح، از دشمن سخت بر حذر باش که گاهی برای غافلگیر کردنت خود را به تو نزدیک می‌کند، پس جانب احتیاط را فرو مگذار و خوشبینی را از خود بران.

مقالات مرتبط

ارزیابی قابلیت اجرایی اصل ۱۵۴ قانون اساسی (ج.ا. ا) در حقوق بین‌الملل معاصر