اصل ۱۴۷ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(اضافه کردن مقالات مرتبط)
خط ۹: خط ۹:
== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب 1366
قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب 1366
== مقالات مرتبط ==
* [[نگرش انتقادی به قانونگذاریِ بحران؛ با نگاهی به بحران کووید 19]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۰

اصل ۱۴۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: دولت باید در زمان صلح از افراد و تجهیزات فنی ارتش در کارهای امدادی‏، آموزشی‏، تولیدی‏، و جهاد سازندگی‏، با رعایت کامل موازین عدل اسلامی استفاده کند در حدی که به آمادگی رزمی ارتش آسیبی وارد نیاید.

فلسفه و مبانی نظری

آمادگی رزمی نیروهای مسلح برای مواقع استثنائی جنگ و بحران همواره وجود دارد اما این بدان معنا نیست که کشور دائما در حال جنگ باشد. بنابر این در زمان صلح بسیاری از افراد و تجهیزات نیروهای مسلح آزاد و بدون استفاده می ماند. در حالی که می توان از این امکانات به نحو مطلوب و موثر استفاده کرد. [۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در رمان صلح نیروهای مسلح دو وظیفه مجزا دارند. اولا از طریق پوشش رمینی و دریایی و هوایی دائما و احتیاطا به گشت زنی مشغولند تا در صورت بروز حمله بیگانه قادر به دفع تجاوز باشند. ثانیا از طریق آموزش مستمر نیروهای انسانی در کادرهای ثابت و وظیفه کشور را در آمادگی دائم رزمی قرار می دهند. [۲]

مواد مرتبط

قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب 1366

مقالات مرتبط

منابع

  1. عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4446316
  2. سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3858448