اصل ۱۳۰ قانون اساسی

اصل ۱۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رئیس جمهور استعفای خود را به رهبر تقدیم می‌کند و تا زمانی که استعفای او پذیرفته نشده است به انجام وظایف خود ادامه می‌دهد.

• مشاهده اصل قبلی
• مشاهده اصل بعدی

مواد مرتبط

اصل ۱۱۳ قانون اساسی

فلسفه و مبانی نظری

اصل مذکور از حیث حقوق اداری، نشانگر رعایت سلسله مراتب اداری است، چون رئیس جمهور از نظر مقام اداری پس از مقام رهبری قرار دارد و زیر نظر وی انجام وظیفه می کند.

نکات تفسیری دکترین اصل 130 قانون اساسی

استعفای رئیس جمهور از جهت عالی بودن مقام و خطیر بودن وظایف وی که می تواند منجر به تعطیلی رکن اجرایی کشور شود، از پیامدهای مهمی برخوردار است. با این وجود از آنجا که رئیس جمهور قانونا وکیل مردم است، زمانی که استعفا می دهد، این عمل از نظر حقوقی معتبر است و باعث تمام شدن قراردادش با مردم می شود، لذا الزام رهبر نمی تواند باعث بقای ریاست جمهوری شود و چنانچه وی بر استعفای خود اصرار داشته باشد، رهبری تنها می تواند برای یک مدت محدود و به دلیل مصالح کشور استعفای وی را نپذیرد.

رویه های حکومتی

نظر تفسیری شماره ۳۵۵۶ مورخ ۱۳۶۰/۶/۹: با توجه به اینکه عمده نظر قانون اساسی در اصول ۱۳۰و ۱۳۱ عدم وقوع فترت و جلوگیری از تعطیل امور کشور می‌باشد و نظر به اینکه در صورت اتفاق رأی دو نفر از سه عضو شورای موقت ریاست جمهوری اکثریت که مناط اعتبار قانونی است حاصل می‌شود در صورت فوت یکی از سه نفر اعضاء شورای مذکور در مواردی که دو نفر دیگر اتفاق رأی داشته باشند اقدامات و تصمیمات آنها به عنوان شورای ریاست جمهوری قانونی و معتبر است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی اصل 130 قانون اساسی

1. رئیس جمهور باید استعفای خود را به رهبر تقدیم کند.
2. استعفای رئیس جمهور تا زمان پذیرش توسط رهبر معتبر نیست.
3. رئیس جمهور تا زمان پذیرش استعفا موظف به ادامه انجام وظایف خود است.

پایان نامه و رساله های مرتبط

• موضع نظام حقوقی عراق پیرامون نقش شریعت اسلامی در تقنین با نگرشی در قانون اساسی سال 2005

رویه های قضایی

• رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه شماره ۱ – ۱/۴۰ مورخ ۴/۶/۶۳

مقالات مرتبط

• تحلیل اصل 127 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران