اصل ۱۴۷ قانون اساسی
اصل ۱۴۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: دولت باید در زمان صلح از افراد و تجهیزات فنی ارتش در کارهای امدادی، آموزشی، تولیدی، و جهاد سازندگی، با رعایت کامل موازین عدل اسلامی استفاده کند در حدی که به آمادگی رزمی ارتش آسیبی وارد نیاید.
مواد مرتبط
اصل ۱۴۴ قانون اساسی قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۶
فلسفه و مبانی نظری
آمادگی رزمی نیروهای مسلح برای مواقع استثنائی جنگ و بحران همواره وجود دارد اما این بدان معنا نیست که کشور دائماً در حال جنگ باشد، بنابر این در زمان صلح بسیاری از افراد و تجهیزات نیروهای مسلح آزاد و بدون استفاده می‌ماند، در حالی که می‌توان از این امکانات به نحو مطلوب و مؤثر استفاده کرد.[۱]
نکات تفسیری دکترین اصل 147 قانون اساسی
در زمان صلح، نیروهای مسلح دو وظیفه مجزا دارند: اولا از طریق پوشش زمینی و دریایی و هوایی دائماً و احتیاطاً به گشت زنی مشغولند تا در صورت بروز حمله بیگانه قادر به دفع تجاوز باشند، ثانیاً از طریق آموزش مستمر نیروهای انسانی در کادرهای ثابت و وظیفه کشور را در آمادگی دائم رزمی قرار می‌دهند.[۲]
نکات توصیفی هوش مصنوعی اصل 147 قانون اساسی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- استفاده از افراد و تجهیزات فنی ارتش در زمان صلح.
- بهره‌گیری در کارهای امدادی، آموزشی، تولیدی و جهاد سازندگی.
- رعایت کامل موازین عدل اسلامی.
- حفظ آمادگی رزمی ارتش و عدم آسیب به آن.
مقالات مرتبط
- نگرش انتقادی به قانونگذاریِ بحران؛ با نگاهی به بحران کووید ۱۹
- واژه دولت به مفهوم یکی از قوای سه‌گانه در قانون اساسی
منابع
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه‌ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4446316
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3858448