ماده 118 قانون اجرای احکام مدنی
ماده 118 قانون اجرای احکام مدنی: آگهی فروش باید در یکی از روزنامههای محلی یک نوبت منتشر شود.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
روزنامۀ محلی: روزنامهای است که در سطح شهرستان و یا حداکثر در سطح یک استان منتشر میشود و در برابر آن روزنامۀ کثیرالانتشار قرار دارد که در سطح کشور منتشر میشود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در صورت فقدان روزنامۀ محلی در منطقۀ مورد اجرای حکم، انتشار آگهی در روزنامههای کثیرالانتشار ضروری است.[۲]
شایان ذکر است که، انتشار آگهی در هفتهنامه یا گاهنامه یا فصلنامه فاقد اثر قانونی است و آگهی مذکور در مادۀ فوق، ضرورتاً باید در یک روزنامه محلی چاپ و منتشر شود.[۳]
نکتۀ دیگر آن که، پرداخت هزینۀ انتشار آگهی، بر عهدهی محکومعلیه است. لیکن با توجه به این که محکومعلیه، معمولا این هزینهها را پرداخت نمیکند؛ دائرۀ اجرا میبایست با اخطاریه، آن را از محکومله اخذ کند و در زمان فروش اموال توقیفی، به عنوان هزینههای اجرایی از محکومعلیه وصول نماید. [۴][۵]
رویههای قضایی
نظریۀ مشورتی شمارۀ 7/5032 مورخ 1397/05/30 ادارۀ حقوقی قوۀ قضائیه، بیان میدارد:«منظور از روزنامۀ محلی مذکور در ماده 118 قانون اجرای احکام مدنی، روزنامهای است که در حوزۀ قضایی دادگاه محل وقوع مال منقول توقیف شده، منتشر میشود و به روزنامهای که خارج از حوزۀ قضایی دادگاه مذکور انتشار مییابد، اگر چه در داخل همان استان باشد، روزنامه محلی اطلاق نمیشود. به عبارت دیگر، روزنامۀ محلی با روزنامۀ استانی تفاوت دارد».[۶]
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239508
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239512
- ↑ علی مهاجری. شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1561124
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239516
- ↑ علی مهاجری. شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1561128
- ↑ علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239520