ماده 77 قانون اجرای احکام مدنی

‌مبحث پنجم - حفظ اموال منقول توقیف شده

ماده ۷۷ قانون اجرای احکام مدنی: اموال توقیف شده در همان‌جا که هست حفظ می‌شود مگر اینکه نقل اموال به محل دیگری ضرورت داشته باشد.

فلسفه و مبانی نظری

وضع این ماده بدین جهت بوده‌است که استیفای محکوم‌به از مال توقیف شده، تابع تشریفات و زمان‌بر است؛ بنابراین، در فاصلهٔ بین توقیف و استیفای محکوم‌به باید ترتیبی جهت حفظ و نگهداری اموال توقیف شده در نظر گرفته شود. همچنین، امکان نقل اموال به محل دیگری در صورت ضرورت از این جهت پیش‌بینی شده‌است که ممکن است محکوم‌له به امنیت محل نگهداری اعتماد نداشته باشد یا بیم فساد و خرابی مال در صورت نگهداری در آن محل باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در خصوص محل نگهداری اموال منقول توقیف شده، اصل همان محل استقرار است مگر دلیلی ناظر بر عدم امکان نگهداری در آن محل وجود داشته باشد که تشخیص این امر با مأمور اجرا است. البته این نظر هم مطرح شده‌است که محکوم‌له مرجع این تشخیص است. توضیح آن که، توقیف در راستای منافع محکوم‌له صورت می‌گیرد و در چنین وضعیتی وی به خوبی تشخیص می‌دهد که نگهداری مال در چه محلی، دسترسی او به منافع و طلبش را بهتر تضمین می‌کند.

مصادیق و نمونه‌ها

در خصوص عبارت «همان‌جا که توقیف شده»، منظور قانون‌گذار این نیست که حافظ اموال، حتی حق جابه‌جایی مال را در آن محل ندارد، بلکه منظور آن است که مال توقیف شده از محلی که توقیف شده خارج نگردد. برای مثال، اگر اتومبیلی در محل حیاط خانه‌ای توقیف گردد، حافظ اموال می‌تواند آن را در پارگینگ همان خانه به منظور جلوگیری از فرسودگی مال نگهداری نماید.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1593 مورخ 1399/12/25 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره سرقت اموال توقیف شده در اجرای قرار تامین خواسته