ماده 113 قانون اجرای احکام مدنی

ماده 113 قانون اجرای احکام مدنی: بعد از تنظیم صورت مال منقول و ارزیابی آن در صورتی که نسبت به محل و موعد فروش بین محکوم‌له و محکوم‌علیه تراضی شده‌ باشد به‌‌ همان ترتیب رفتار می‌شود و هر‌گاه بین طرفین تراضی نشده باشد دادورز (‌مامور اجرا) مطابق مواد بعد اقدام می‌کند.

مواد مرتبط

ماده 34 قانون اجرای احکام مدنی

توضیح واژگان

مال منقول: در لغت یعنی مال جابجاشدنی و در اصطلاح، به هر مالی که امکان انتقال آن، از محلی به محل دیگر، وجود داشته باشد؛ منقول گویند.

ارزیابی اموال: ارزیابی اموال یعنی قیمت‌گذاری آن.

محکوم‌له: شخصی است حقیقی یا حقوقی که در نتیجۀ حکم دادگاه با تکیه بر قدرت قانون، درصدد رسیدن به موضوع حکم خواهد بود.

محکوم‌علیه: شخصی است حقیقی یا حقوقی که در نتیجۀ حکم دادگاه با تکیه بر قدرت قانون، ملزم به اجرای موضوع حکم خواهد بود.

دادورز یا مأمور اجرا: کسی است که عملیات اجرایی توسط مدیر اجرا به وی محول می‌شود تا زیر نظر مدیر در جهت اجرای حکم قطعی دادگاه اقدام نماید.

فلسفه و مبانی نظری

با توجه به این که مزایده و تشریفات فروش معمولاً در غیاب محکوم‌علیه انجام می‌شود، تعیین محل و زمان مزایده به جهت حفظ حقوق محکوم‌علیه حائز اهمیت است. همچنین، این نظر مطرح شده است که اهمیت تعیین محل فروش، آن است که خریداران احتمالی بدانند جهت خرید باید به چه مکانی مراجعه کنند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

لازم به ذکر است که تراضی طرفین می‌بایست در راستای اجرای با حسن‌نیت حکم باشد. بنابراین، توافق بر امور غیرمتعارف که ایجاد تکلیف خارج از مسئولیت‌های اداری برای دادورز کند، مانند انجام فروش مال در خارج از حوزۀ قضایی مربوطه و یا انجام آن در روز جمعه و مواردی از این قبیل؛ امکان‌پذیر نیست. از طرف دیگر چنین بیان شده است که:«تراضی طرفین نوعی قرارداد است و نمی‌تواند خلاف قانون تنظیم شود.» چنانچه در این مورد، شبهه‌ای برای دادورز ایجاد شود، بایستی از دادگاهی که حکم تحت‌نظر آن دادگاه اجرا می‌شود، کسب تکلیف نماید.

رویه‌های قضایی

نظریۀ شمارۀ 7/5032 مورخ 1379/05/30 ادارۀ حقوقی دادگستری، بیان می‌دارد:«چون قاضی مجری حکم مقید به رعایت قانون است و در قانون با توجه به قیمت اموال مورد مزایده روش‌های متفاوتی برای انتشار آگهی پیش‌بینی شده، تغییر این مبلغ به استناد نرخ تورم، از جانب اجرای احکام وجاهت قانونی ندارد».

انتقادات

با توجه به تبصرۀ ماده 34 قانون اجرای احکام مدنی، شخص ثالث نيز می‌تواند به جای محكوم‌‌عليه برای استيفای محكوم‌به مال خود را معرفی كند؛ در چنین مواردی، محکوم‌علیه نباید در مورد زمان و مکان فروش صاحب نظر باشد، بلکه شخص ثالث است که باید به عنوان یکی از طرفین تراضی با محکوم‌له شناخته شود. لذا به نظر می‌رسد از آنجایی که غالباً استیفای محکوم‌به به وسیلۀ مال متعلق به محکوم‌علیه است، قانونگذار از محکوم‌علیه نام برده است، در حالی که چنانچه مال متعلق به ثالث باشد، این توافق بین محکوم‌له و ثلث صورت خواهد گرفت.