ماده 116 قانون اجرای احکام مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 116 قانون اجرای احکام مدنی: در مواردی که حمل اموال منقول به محل دیگری مخارج زیاد داشته باشد اشیاء توقیف شده در محلی که حفظ می‌شده به فروش‌ می‌رسد.

توضیح واژگان

مال منقول: در اصطلاح، به هر مالی که امکان انتقال آن، از محلی به محل دیگر، وجود داشته باشد؛ منقول گویند.[۱]

فلسفه و مبانی نظری

از آنجایی که هزینۀ انتقال اموال از محل نگهداری به محل فروش، به عهدۀ محکوم‌علیه می‌باشد؛ حکم مقرر در مادۀ فوق، به جهت رعایت حقوق محکوم‌علیه و عدم تحمیل هزینۀ اضافی به او وضع شده است.[۲][۳]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

لازم به ذکر است که: اولاً، در مادۀ فوق، معیاری جهت تشخیص زیاد بودن هزینه‌های انتقال، ذکر نشده است. لیکن، به نظر می‌رسد وضعیت مالی محکوم‌علیه در تشخیص زیاد بودن هزینه‌های انتقال باید مدنظر قرار گیرد. [۴] ثانیاً، مدیر اجرا، مرجع تشخیص زیاد بودن هزینه‌های انتقال است.[۵]

منابع

  1. مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد سوم). چاپ 2. محراب فکر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 109116
  2. علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239492
  3. علی مهاجری. شرح جامع قانون اجرای احکام مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1561084
  4. علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239496
  5. علی عباس حیاتی. اجرای احکام مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1239500