ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی: شخص ثالث که جلب می‌شود خوانده محسوب و تمام مقررات راجع به خوانده دربارهٔ او جاری است. هرگاه دادگاه احراز نماید که جلب شخص ثالث به منظور تأخیر رسیدگی است می‌توانددادخواست جلب را از دادخواست اصلی تفکیک نموده به هریک جداگانه رسیدگی کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح وازگان

شخص ثالث: شخص ثالث کسی است که از طرفین دعوی یا قرارداد نمی‌باشد، خواه قائم مقام باشد خواه نه.

پیشینه

این ماده مشابه ماده ۲۸۱ اصلاحی سال ۱۳۳۴ می‌باشد و در آن مانند این ماده در مورد فرضی صحبت شده‌است که دادگاه احراز نماید دعوی جلب ثالث به منظور تبانی یا تأخیر رسیدگی مطرح شده‌است، می‌تواند دادخواست جلب ثالث را از دعوای اصلی تفکیک نماید.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

کلیه حقوق و تکالیفی که برای خوانده اصلی دعوی مطرح می‌شود مشمول مجلوب ثالث می‌باشد مانند حق طرح ایرادات ماده ۸۴، فاصله ابلاغ تا جلسه و …

صدور قرار تأمین خواسته به درخواست مجلوب ثالث منتفی است، اما صدور قرار تأمین بر علیه مجلوب ثالث به درخواست جالب ثالث (که همان خواهان دعوای جلب ثالث می‌باشد) مجاز است. به نظر برخی از اساتید خوانده دعوی ثالث حق طرح دعوی تقابل را ندارد.

مقالات مرتبط

تفکیک دعاوی در دادرسی مدنی

در چه مواردی می‌توان ثالث را به دادرسی جلب نمود (تفسیری بر عبارت لازم بداند مذکور در مادة 135 قانون آیین دادرسی مدنی) اصلاحات تاریخ 18/3/98

دعوای وارد ثالث تبعی درحقوق ایران و فرانسه