ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی: چنانچه بین داور و اصحاب دعوا قراردادی در خصوص میزان حق‌الزحمه منعقد شده باشد، برابر قرارداد عمل خواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۶۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸
• ماده ۶۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸

توضیح واژگان

• حق‌الزحمه: مزد و اجرت کار صاحبان حرفه‌های مختلف مانند داوری و پزشکی.

پیشینه

مشابه مفاد این ماده ذیل ماده ۶۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ پیش‌بینی نشده بود. همچنین، شایان ذکر است که ماده ۶۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ قرارداد بین اصحاب دعوا و داوران در مورد حق‌الزحمه را تا سقف معینی معتبر می‌دانست.

نکات تفسیری دکترین ماده 500 قانون آیین دادرسی مدنی

چنانچه طرفین در خصوص هزینه‌های داوری توافقی به عمل آورده باشند، توافق معتبر است و اگر طرفین موافقت کرده باشند که میزان اجرت داوری یا سهم هر یک توسط خود داور معین شود بر همان اساس عمل می‌شود. همچنین حکم ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی در مورد ارجاع به داوری در خارج از دادگاه نیز قابل اعمال می‌باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 500 قانون آیین دادرسی مدنی

1. توافق قراردادی بین داور و اصحاب دعوا درباره میزان حق‌الزحمه اولویت دارد.
2. در صورت وجود قرارداد، مفاد قرارداد برای تعیین میزان حق‌الزحمه داوری معتبر است.
3. قراردادی بودن میزان حق‌الزحمه به معنای الزام‌آور بودن شرایط آن برای طرفین است.
4. اهمیت تنظیم قرارداد برای تعیین حقوق و تعهدات داور و طرفین دعوا.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/1402/166 مورخ 1402/03/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تعیین هزینه های داوری در دعاوی مالی و غیرمالی
• نظریه شماره 7/94/804 مورخ 1399/06/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره لازم الاتباع بودن آیین نامه حق الزحمه داوری برای دادگاه

مقالات مرتبط

• حمایت دادگاه های ملی از دیوان های داوری خارجی در تحصیل ادله
• مسئولیت‌های مدنی داور