ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی: در مورد ماده (۹۱) دادرس پس از صدور قرار امتناع از رسیدگی با ذکر جهت، رسیدگی نسبت به مورد را به دادرس یا دادرسان دیگر دادگاه محول می‌نماید. چنانچه دادگاه فاقد دادرس به تعداد کافی باشد، پرونده را برای تکمیل دادرسان یا ارجاع به شعبه دیگر نزد رئیس شعبه اول ارسال می‌دارد و در صورتی که دادگاه فاقد شعبه دیگر باشد، پرونده را به نزدیک‌ترین دادگاه هم عرض ارسال می‌نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۹۳ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

دادرس: کسی که به شغل قضاء و فصل خصومات و حل مرافعات اشتغال می‌ورزد را دادرس نامند.

پیشینه

ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی جانشین دو ماده ۲۱۲ و ۲۱۴ اصلاحی قانون ۱۳۳۴ شده‌است.

نکات تفسیری دکترین ماده 92 قانون آیین دادرسی مدنی

با توجه به ماده ۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی، تطبیق جهات رد موضوع ماده ۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی یا ایراد طرفین یا موضوع مطروحه با شخص قاضی است و رئیس حوزه قضایی یا معاون ارجاع در این امر حق مداخله ندارند. همچنین، شایان ذکر است که در صورت عدم پذیرش ایراد رد دادرس توسط قاضی، تصمیم او از سوی ایراد کننده قابل اعتراض نیست، چرا که قابلیت اعتراض از تصمیمات دادگاه نیازمند وجود نص خاص می‌باشد و در این خصوص نصی وجود ندارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 92 قانون آیین دادرسی مدنی

1. دادرس در صورت امتناع از رسیدگی موظف است جهت این امتناع را ذکر کند.
2. پس از امتناع از رسیدگی، پرونده به دادرس یا دادرسان دیگر همان دادگاه ارجاع داده می‌شود.
3. اگر در دادگاه دادرسان کافی وجود نداشته باشد، پرونده به رئیس شعبه اول برای تکمیل دادرسان یا ارجاع به شعبه دیگر ارسال می‌شود.
4. در صورتی که دادگاه فاقد شعبه دیگر باشد، پرونده به نزدیک‌ترین دادگاه هم‌عرض ارسال می‌شود.
5. هدف از این ماده تسهیل فرایند ارجاع پرونده در صورت امتناع یا عدم کفایت دادرسان است.
6. این ماده در راستای حفظ حقوق اصحاب دعوی و جلوگیری از تعویق در رسیدگی به پرونده‌ها تنظیم شده است.