ماده ۳۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تجدیدنظرخواهی از آرای قابل تجدیدنظر که در قانون احصاء گردیده مانع اجرای حکم خواهد بود، هر چند دادگاه صادرکننده رأی آن را قطعی اعلام نموده باشد مگر در مواردی که طبق قانون استثناء شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

• تجدیدنظر: مقصود از تجدید نظر، قضاوت کردن مجدد رای قطعی صادر شده‌است.
• رأی قطعی: رأی قطعی یا حکم قطعی، رأی و حکمی است که از هیچ‌یک از طرق عادی، قابل شکایت (واخواهی، تجدیدنظر) نباشد.

پیشینه

در قوانین سابق در باب ششم قانون محاکمات حقوقی سال ۱۳۲۹ و لایحه اجراء احکام دادگستری در مورد اجرای احکام قطعی تجدیدنظر خواه شده مطالبی بیان شده بود. همچنین، ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ نیز پژوهش را مانع از اجرای حکم می‌دانست.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

اثر تعلیقی یا توقیفی دادخواست تجدیدنظر به این معناست که با ارائه دادخواست تجدیدنظر از جانب تجدیدنظر خواه اجرای حکم صادر شده متوقف و تعلیق به صدور حکم تجدیدنظر خواهد شد. لذا حتی اگر به دلیل اعلام قطعیت حکم توسط دادگاه صادر کننده حکم اجراییه صادر شده باشد با احراز قابل تجدیدنظر بودن حکم دستور اجرا تعطیل و عملیات اجرایی متوقف می‌شود. شایان ذکر است که ماده ۱۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی یکی از موارد استثنای ماده ۳۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی می‌باشد از طرفی در مورد دعاوی تصرف نیز تجدیدنظر خواهی مانع از اجرای حکم نمی‌باشد.

مقالات مرتبط

• قانون حاکم بر قرارداد بین المللی؛ بررسی موردی دادنامه ای از شعبه ی 18 دادگاه تجدیدنظر استان تهران