ماده ۳۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی: در مواردی که رأی دادگاه تجدیدنظر مبنی بر محکومیت خوانده باشد و خوانده یا وکیل او در هیچ‌یک از مراحل دادرسی حاضر نبوده و لایحه دفاعیه و یا اعتراضیه ای هم نداده باشند رأی دادگاه تجدیدنظر ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ واقعی به محکوم علیه یا وکیل او قابل اعتراض و رسیدگی در همان دادگاه تجدیدنظر می‌باشد، رأی صادره قطعی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

• رای یا حکم است یا قرار. چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به‌طور جزئی یا کلی باشد، حکم، و در غیر این صورت قرار نامیده می‌شود.
• دادگاه تجدید نظر: دادگاهی است که در آن اصل تعدد قاضی حاکم بوده و جلسات با حضور دو مستشار یا یک رئیس و یک مستشار رسمیت پیدا می‌کنند، آراء دادگاه‌ها نیز باید به امضاء و تصویب دو عضو برسد.
• خوانده: هر شخص حقیقی یا حقوقی که ادعای خواهان علیه اوست و قول او موافق اصل و ظاهر است، خوانده نام دارد.
• وکیل: شخصی که بنابر عقد وکالت، به نیابت از جانب موکل، انجام امور حقوقی وی را بر عهده می‌گیرد، وکیل گفته می‌شود.
• رای قطعی: رای و حکمی است که از هیچ‌یک از طرق عادی، قابل شکایت (واخواهی، تجدیدنظر) نباشد.
• ابلاغ واقعی وقتی محقق می‌شود که ورقه موضوع ابلاغ طبق تشریقات قانونی به شخص مخاطب در مورد اشخاص حقیقی یا شخصی که صلاحیت دارد در مورد اشخاص حقوقی ابلاغ گردد.
• محکوم‌علیه شخصی است حقیقی یا حقوقی که در نتیجهٔ حکم دادگاه با تکیه بر قدرت قانون، ملزم به اجرای موضوع حکم خواهد بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

با اینکه قانون گذار وصف غیابی را برای رای مرحله تجدیدنظر در ماده ۳۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی بیان نکرده‌ است ، اما صدور حکم غیابی در مرحله تجدیدنظر تحت شرایطی ممکن می‌باشد. البته صدور حکم غیابی در اعاده دادرسی در هر حال منتفی است. حکم غیابی در مرحله تجدید نظر قابل اعتراض (واخواهی) در دادگاه صادر کننده آن است.

مقالات مرتبط

• شرایط حکم غیابی بدوی و حکم غیابی مرحلة تجدیدنظر
• تراضی اصحاب دعوا در پایان دادن به دادرسی مدنی