ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی: دادخواست ورود شخص ثالث و رونوشت مدارک و ضمائم آن باید به تعداد اصحاب دعوای اصلی بعلاوه یک نسخه باشد و شرایط دادخواست اصلی را دارا خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
• ماده ۱۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

وارد ثالث اصلی: هر گاه وارد ثالث در دعوای مطرح شده برای خود مستقلاً حقی قایل باشد، ثالث استقلالی یا اصلی نامیده می‌شود.

پیشینه

در ماده ۲۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، حق اعتراض برای طرفین دعوای اصلی نسبت به وارد ثالث پیش‌بینی شده بود و دادگاه مکلف به رسیدگی به اعتراض پیش از رسیدگی به دعوای اصلی بود. در قانون جدید این امر مسکوت مانده‌است، اما با توجه به اصول کلی و ماده ۱۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی جدید به نظر می‌رسد حق اعتراض برای طرفین باقی می‌باشد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

با توجه به اینکه دعوی ورود ثالث ضمن دادخواست مطرح می‌شود، توجه به همه شرایط دادخواست ضروری می‌باشد، که این ماده نیز بیانگر یکی از شرایط که همان تعداد نسخ مدارک است، می‌باشد. نکته‌ی دیگر آن که وارد ثالث مکلف نیست که از اقامتگاه مندرج در دادخواست اصلی تبعیت کرده و همان اقامتگاه را برای طرفین در دادخواست خود ذکر نماید و می‌تواند خود اقامتگاه جدید معرفی نماید. همچنین، باید توجه داشت اگر وارد ثالث، مستقلاً برای خود حقی قایل باشد باید اصحاب دعوای اصلی را خوانده قرار دهد اما اگر خود را در محق شدن یکی از طرفین دعوای اصلی ذی‌نفع بداند اصولاً باید دعوای خود را به طرفیت شخص دیگر مطرح نماید. در نهایت، شایان ذکر است در صورتی که قبل از طرح دعوی ورود ثالث دعوای جلب ثالث مطرح شده باشد، نیازی به تحویل نسخ دادخواست ورود ثالث به تعداد طرفین هر دو پرونده اصلی و جلب ثالث نمی‌باشد.

مقالات مرتبط

• دعوای وارد ثالث تبعی درحقوق ایران و فرانسه