ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''این ماده منسوخ شده‌است.''' | '''ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': '''این ماده منسوخ شده‌است.''' | ||
چنانچه [[قاضی]] صادرکننده [[رأی]] متوجه اشتباه خود شود مستدلاً پرونده را به [[دادگاه تجدیدنظر]] ارسال می‌دارد. [[دادگاه]] یادشده با توجه به [[دلیل]] ابرازی، رأی صادره را نقض و [[رسیدگی ماهوی]] خواهد کرد. | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | |||
[[رده:مواد منسوخ شده قانون]] | [[رده:مواد منسوخ شده قانون]] | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
[[رده:اعتراض به آراء]] | |||
[[رده:احکام و قرارهای قابل نقض و تجدیدنظر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۸
ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: این ماده منسوخ شده‌است.
چنانچه قاضی صادرکننده رأی متوجه اشتباه خود شود مستدلاً پرونده را به دادگاه تجدیدنظر ارسال می‌دارد. دادگاه یادشده با توجه به دلیل ابرازی، رأی صادره را نقض و رسیدگی ماهوی خواهد کرد.