ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مواد مرتبط با داوری}}'''ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی''': درصورت تعدد داور، حقالزحمه بالسویه بین آنان تقسیم میشود. | {{مواد مرتبط با داوری}}'''ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی''': درصورت تعدد داور، حقالزحمه بالسویه بین آنان تقسیم میشود. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۴۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۴۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
حقالزحمه: مزد و اجرت کار صاحبان حرفههای مختلف مانند داوری و پزشکی.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=328812|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | حقالزحمه: مزد و اجرت کار صاحبان حرفههای مختلف مانند داوری و پزشکی.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=328812|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
در قانون ۹۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی سابق در مورد دعاوی غیر مالی | در قانون ۹۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی سابق در مورد دعاوی غیر مالی یا دعاوی که خواسته آن معلوم نیست تعیین حقالزحمه داور به عهده دادگاه محول شده بود که مفاد آن در قانون جدید حذف گردید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نقش دادگاه در داوریهای ملی و فراملی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5272216|صفحه=|نام۱=محمدهادی|نام خانوادگی۱=بختیاری فر|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[حمایت دادگاههای ملی از دیوانهای داوری خارجی در تحصیل ادله]] | |||
== منابع == | |||
{{پانویس|۲}} | |||
== منابع | |||
{{پانویس}} | |||
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | {{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:داوری]] | [[رده:داوری]] |
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۳
مواد مرتبط با داوری در قانون آیین دادرسی مدنی |
ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی: درصورت تعدد داور، حقالزحمه بالسویه بین آنان تقسیم میشود.
توضیح واژگان
حقالزحمه: مزد و اجرت کار صاحبان حرفههای مختلف مانند داوری و پزشکی.[۱]
پیشینه
در قانون ۹۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی سابق در مورد دعاوی غیر مالی یا دعاوی که خواسته آن معلوم نیست تعیین حقالزحمه داور به عهده دادگاه محول شده بود که مفاد آن در قانون جدید حذف گردید.[۲]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
مطابق این ماده بین داوران اختصاصی و مشترک تفاوتی از جهت حقالزحمه وجود ندارد، اما چنانچه در امر داوری تعدادی از داوران تحقیقات و بررسیهای بیشتری را نسبت به سایر داوران انجام داده باشند، میتوان با توافق همه داوران حقالزحمه بیشتری را برای آنها پیشبینی نمود[۳][۴] ولی در هرحال طرفین نمیتوانند در قرارداد داوری نحوه تقسیم حقالزحمه داوران را تعیین نمایند چرا که به دلالت ماده ۴۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی ترتیب و نحوه رسیدگی داوران توسط خود آنان تعیین میشود.[۵] مورد دیگر اینکه در این ماده در مورد زمان پرداخت حقالزحمه صحبتی نشده اما اصولاً پرداخت حقالزحمه پس از صدور رای صورت میگیرد.[۶]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 328812
- ↑ محمدهادی بختیاری فر. نقش دادگاه در داوریهای ملی و فراملی. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5272216
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 566404
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 576776
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4021852
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4021888