ماده ۲۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
درصورتی که طرفین حاضر نباشند، دادگاه محل ادای سوگند، تعیین وقت نموده و طرفین را احضار می‌نماید. دراحضار نامه علت حضور قید می‌گردد.
'''ماده ۲۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی''': درصورتی که طرفین حاضر نباشند، دادگاه محل ادای سوگند، تعیین وقت نموده و طرفین را احضار می‌نماید. دراحضار نامه علت حضور قید می‌گردد.
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}

نسخهٔ ‏۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۰

ماده ۲۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی: درصورتی که طرفین حاضر نباشند، دادگاه محل ادای سوگند، تعیین وقت نموده و طرفین را احضار می‌نماید. دراحضار نامه علت حضور قید می‌گردد.

توضیح واژگان

سوگند: سوگند عبارت است از تأیید رسمی وجود یک امری توسط ذینفع در یک مرجع قضایی می‌باشد، سوگند در قانون آیین دادرسی مدنی به عنوان دلیل آمده است.[۱]

پیشینه

این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌ است[۲] اما مفاد این ماده در ماده ۴۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی سابق بیان شده بود.[۳]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

پس از صدور قرار اتیان سوگند چنانچه طرفین یا یکی از آن‌ها حاضر نباشند، وقت رسیدگی تعیین و طرفین برای انجام مراسم دعوت می‌شوند و حضور شخصی که باید اتیان سوگند نماید کفایت نمی‌کند[۴]؛ دعوت ان‌ها به جهت اجرای مراسم اتیان سوگند می‌بایست در احضارنامه قید گردد.[۵] علت حضور باید در احضارنامه قید شود تا شخص از نظر شرایط شرعی و مذهبی خود را آماده نماید.[۶]

منظور از دادگاه محل ادای سوگند همان دادگاه صالح به رسیدگی به دعوا می‌باشد اما قانون گذار از عبارت دادگاه محل ادای سوگند استفاده کرده‌است که این عبارت موجب اشکال است؛ چرا که دادگاه محل ادای سوگند الزاماً دادگاه صالح به رسیدگی به اصل دعوا نیست و ممکن است دادگاه صالح در چهارچوب ماده ۲۸۸ به قاضی دیگری نیابت دهد تا قسم را استماع کند که در این صورت محل استقرار آن قاضی دادگاه محل ادای سوگند خواهد بود نه دادگاهی که برای رسیدگی به اصل دعوا صالح است.[۷][۸]

سوابق و مستندات فقهی

مرحوم محقق خویی می‌فرمایند: «مشهور فقها اعتقاد دارند حاکم فقط در مجلس قضا می‌تواند دیگری را سوگند بدهد اما دلیل بر این ادعا وجود ندارد بلکه اظهر آن است که سوگند دادن در غیر مجلس قضا جایز می‌باشد»[۹]

منابع:

  1. بهرام حسن زاده. حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک). چاپ 2. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2783888
  2. علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2798368
  3. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560216
  4. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560228
  5. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 574100
  6. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560220
  7. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460056
  8. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 574096
  9. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560224