ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چنانچه دریک دعوا خواندگان متعدد باشند، طولانی‌ترین موعدی که در مورد یک نفر از آنان رعایت می‌شود شامل دیگران نیز خواهد شد. | چنانچه دریک دعوا خواندگان متعدد باشند، طولانی‌ترین موعدی که در مورد یک نفر از آنان رعایت می‌شود شامل دیگران نیز خواهد شد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
مواعد خالص یا آزاد: مواعدی است که روز ابلاغ و روز اقدام جزء مدت به‌شمار نیاید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=344032|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | مواعد خالص یا آزاد: مواعدی است که روز ابلاغ و روز اقدام جزء مدت به‌شمار نیاید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=344032|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۹: | ||
== منابع: == | == منابع: == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | |||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
[[رده:مواعد]] | |||
[[رده:تعیین و حساب مواعد]] | |||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۸
چنانچه دریک دعوا خواندگان متعدد باشند، طولانی‌ترین موعدی که در مورد یک نفر از آنان رعایت می‌شود شامل دیگران نیز خواهد شد.
توضیح واژگان
مواعد خالص یا آزاد: مواعدی است که روز ابلاغ و روز اقدام جزء مدت به‌شمار نیاید.[۱]
پیشینه
مشابه مقاد این ماده در قوانین سال‌های ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.[۲][۳][۴]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
قانونگذار در این ماده خواندگان متعدد را در حکم واحد فرض کرده و طولانی‌ترین موعد در مورد هرکدام از آن‌ها را شامل سایر خواندگان نیز خواهد بود.[۵][۶] ولذا خواندگان تکلیفی جهت تقدیم دادخواست‌های جداگانه و پرداخت هزینه دادرسی متعدد ندارند.[۷] در شرایطی که پرونده دو وکیل دارد که هیچ‌یک حق اقدام انفرادی نداشته باشند نیز طویل‌ترین موعد برای آنان لحاظ خواهد شد.[۸] این ماده در مورد خوهان‌های متعدد تصریحی نداشته و لذا طولانی‌ترین مهلت فقط نسبت به همان شخصی که از آن مهلت بهره‌مند است، لازم بوده و در مورد سایر خواهانها نباید رعایت شود.[۹]
انتقادات
عدم پیش‌بینی مفاد این ماده برای خواهان‌های متعدد، مورد ایراد و انتقاد می‌باشد.[۱۰]
مصادیق و نمونه‌ها
- دادنامه غیر قطعی برای الف (مقیم خارج کشور است و ب (مقیم داخل کشور است) نسبت به محکومیت به انجام تعهدی صادر گردیده‌است، مهلت تجدیدنظر خواهی از حکم صادره برای هر دو نفر دوماه می‌باشد.[۱۱]
منابع:
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 344032
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3984992
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799888
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 565688
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3985088
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3985052
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 576240
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 576236
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1256500
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 565704
- ↑ مهرداد افضلی. کتاب طلایی آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. طرح نوین اندیشه، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1801156