ماده ۴۴۲ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۴۴۲ قانون آیین دادرسی مدنی: مواعدی را که قانون تعیین نکرده‌است دادگاه معین خواهد کرد. موعد دادگاه باید به مقداری باشد که انجام امر مورد نظر در آن امکان داشته باشد. موعد به سال یا ماه یا هفته یا روز تعیین خواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۳ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۵۰ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۵۱ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۵۲ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۵۳ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

مواعد قضایی: عبارت از مهلتی است که دادگاه برای انجام کاری مثلاً حاضر کردن گواه به یکی از اصحاب دعوا می‌دهد

پیشینه

مشابه مفاد این ماده ذیل ماده ۶۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

معیار دادگاه برای تعیین موعد، عرف است. بدین معنا که عرف موعد داده شده برای انجام کار را کافی بداند. نکته‌ی دیگر آن که اختیار دادگاه در تعیین مهلت داوری یا تمدید آن، در رویه قضایی، دیده شده و اعتقاد برخی از حقوقدانان نیز بر این است که دادگاه می‌تواند موعد را تمدید نماید. همچنین، برخی حقوقدانان به علت عدم تعیین مهلت تودیع تأمین توسط قانون، این امر را مشمول این ماده و بر عهده دادگاه می‌دانند.

رویه‌های قضایی

• رای دادگاه درباره اعتراض ثالث بعد از اجرای حکم (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۱۵۰۴)

مصادیق و نمونه‌ها

• تعیین مواعد توسط دادگاه مانند تعیین مهلت داوری یا تمدید آن، مهلت تودیع تأمین.