ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ادعای جعلیت و دلایل آن به دستور دادگاه به طرف مقابل ابلاغ می‌شود. درصورتی که طرف به استفاده از سند باقی باشد، موظف است ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ، اصل سند موضوع ادعای جعل را به دفتر دادگاه تسلیم نماید. مدیر دفتر پس از دریافت سند، آن را به نظر قاضی دادگاه رسانیده و دادگاه آنرا فوری مهر و موم می‌نماید.

چنانچه درموعد مقرر صاحب سند از تسلیم آن به دفتر خودداری کند، سند از عداد دلایل او خارج خواهد شد.

تبصره - در مواردی که وکیل یا نماینده قانونی دیگری در دادرسی مداخله داشته باشد، چنانچه دسترسی به اصل سند نداشته باشد حق استمهال دارد و دادگاه مهلت مناسبی برای ارائه اصل سند به او می‌دهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

وقت احتیاطی: وقتی است که به منظور عدم رکود رسیدگی برای وصول پاسخ به استعلام و یا انجام امری توسط طرفین یا یکی از آن‌ها، به پرونده داده می‌شود.

پیشینه

مفاد این ماده در ماده ۳۴۴و ۳۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰پیش‌بینی شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در صورتی که استناد کننده سند در دادگاه حضور داشته باشد و ادعای جعلیت مطرح گردد، ادعا و ادله آن صورتجلسه شده و در صورتی که تصمیم استناد کننده به استفاده از سند باقی باشد، ده روز زمان دارد تا اصل سند را برای ضبط در پرونده به دفتر دادگاه تسلیم نماید، در صورت عدم حضور استناد کننده مراتب فوق طی اخطاریه ای به وی ابلاغ می‌شود.

چنانچه در مهلت مقرر اصل سند به دادگاه تقدیم نشود، سند از اعداد دلایل خارج می‌شود، در تبصره این ماده حق استمهال برای ارائه سند تنها برای وکیل یا نماینده قانونی وی منظور شده‌است و برای اصیل این حق وجود ندارد اما عده ای معتقدند در صورتی که اصیل نیز با مانعی که برطرف کردن آن در اختیار وی نیست و تقدیم اصل سند را به دادگاه ناتوان سازد، بر طبق قاعده باید به او نیز مهلت داده شود چرا که ضمانت اجرای خروج از اعداد دلایل در این فرض کیفری سنگین می‌باشد. طریقه مهر و موم سند به گونه ای است که سند مورد ادعا در پاکت نامه گذارده شده و به وسیله دادگاه لاک و مهر می‌شود و جابه جایی پاکت هم به امضای رئیس دادگاه می‌رسد و آن را تحویل مدیر دفتر دادگاه می‌دهد تا در صندوق دفتر نگهداری شود.