ماده ۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی: ایرادات و اعتراضات باید تا پایان اولین جلسه دادرسی به عمل آید مگر این که سبب ایراد متعاقباً حادث شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

دادرسی: به رسیدگی شکلی و ماهوی قضایی به ادعای مطرح شده توسط خواهان دادرسی می‌گویند.

اولین جلسه دادرسی: منظور از اولین جلسه دادرسی، جلسه اولی است که موجبات قانونی طرح و استماع دعوی طرفین فراهم باشد.

پیشینه

ماده ۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی جانشین ماده ۲۰۱ ق.آ.د. م سال ۱۳۱۸ می‌باشد، ماده ۷۴ ق.آ.د. م فرانسه نیز مقرر کرده‌است که ایراد دادرسی باید قبل از دفاع ماهوی و قبل از ایراد عدم استماع دعوا مطرح شود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

به توجه به ماده ۸۷ ق.آ.د. م طرح ایراد توسط خوانده می‌تواند تا پیایان جلسه اول صورت گیرد، اما به نظر می‌رسد طرح ایراد توسط خوانده باید به عنوان اولین اقدام جلسه اول صورت گیرد و طرح ایراد پس از انجام سایر دفاعیات و در پایان جلسه اول به نظر منطقی نیست.

واخوانده دادخواست واخواهی در جایگاه خوانده قرار دارد اما با توجه به اینکه واخوانده همان تقدیم کننده دادخواست (خواهان دعوا) می‌باشد، حقوقی که قانونگذار برای خوانده در نظر گرفته برای واخوانده قابل استفاده نمی‌باشد.

ایراد عدم صلاحیت ذاتی به موجب قانون جدید باید تا پایان جلسه اول رسیدگی مطرح شود، اما با توجه به اینکه این ایراد مربوط به قواعد آمره و نظم عمومی می‌باشد، دادگاه مکلف است در هر مرحله از رسیدگی ولو طرفین این ایراد را مطرح نکنند صلاحیت ذاتی خویش نسبت به دعوی را مورد رسیدگی قراردهد. به طورکلی می‌توان گفت ایراداتی که مربوط به قواعد آمره می‌باشند همواره امکان طرح داشته و ماده ۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی ناظر بر قواعد تکمیلی می‌باشد.

انتقادات

تعریف قانونی از اولین جلسه دادرسی، ارائه نشده‌است و به نظر می‌رسد با وجود ماده ۸۷، جای این تعریف توسط قانونگذار خالی است.

مقالات مرتبط

• اعتبار امر قضاوت شده در فرجام