ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': '''این ماده منسوخ شده‌است.''' | '''ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': '''این ماده منسوخ شده‌است.''' | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده ۳۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
چنانچه قاضی صادرکننده رأی متوجه اشتباه خود شود مستدلاً پرونده را به دادگاه تجدیدنظر ارسال می‌دارد. دادگاه یادشده باتوجه به دلیل ابرازی، رأی صادره را نقض و رسیدگی ماهوی خواهد کرد. | چنانچه قاضی صادرکننده رأی متوجه اشتباه خود شود مستدلاً پرونده را به دادگاه تجدیدنظر ارسال می‌دارد. دادگاه یادشده باتوجه به دلیل ابرازی، رأی صادره را نقض و رسیدگی ماهوی خواهد کرد. | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | {{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴
ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: این ماده منسوخ شده‌است.
چنانچه قاضی صادرکننده رأی متوجه اشتباه خود شود مستدلاً پرونده را به دادگاه تجدیدنظر ارسال می‌دارد. دادگاه یادشده باتوجه به دلیل ابرازی، رأی صادره را نقض و رسیدگی ماهوی خواهد کرد.