ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
انصراف از درخواست سوگند مربوط به سوگندی است که طرف مقابل باید یاد کند و این انصراف در مورد سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی معنا نخواهد داشت و در صورت امتناع از سوگند در موارد یاد شده ادعای فرد ساقط می‌شود. اما در مورد سوگند منکر با انصراف درخواست کننده ادعای او ساقط نمی‌شود؛ بلکه دادرس با توجه به سایر دلایل و مدارک حکم مقتضی را صادر می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1250316|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=460220|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> | انصراف از درخواست سوگند مربوط به سوگندی است که طرف مقابل باید یاد کند و این انصراف در مورد سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی معنا نخواهد داشت و در صورت امتناع از سوگند در موارد یاد شده ادعای فرد ساقط می‌شود. اما در مورد سوگند منکر با انصراف درخواست کننده ادعای او ساقط نمی‌شود؛ بلکه دادرس با توجه به سایر دلایل و مدارک حکم مقتضی را صادر می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1250316|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=460220|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[مفهوم اصطلاح «تا اولین جلسه دادرسی»]] | |||
== منابع: == | == منابع: == | ||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۱۱
ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی: هرگاه کسی که درخواست سوگند کرده‌است از تقاضای خود صرف نظر نماید دادگاه با توجه به سایر مستندات به دعوا رسیدگی نموده و رأی مقتضی صادر می‌نماید.
توضیح واژگان
سوگند: سوگند اعلام اراده ای است که به موجب آن، شخص خدارا شاهد صداقت خود در اظهارات و التزامات بیان شده می‌گیرد.[۱]
پیشینه
با توجه به نسخ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ با قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۷۹ آیین نامه اتیان سوگند نیز که به استناد ماده ۴۶۹ قانون سابق (منسوخ) وضع شده بود اعتبار خود را از دست داده و منسوخ شده‌است.[۲]
مفاد این ماده در قانون سابق مشابهی ندارد.[۳]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
انصراف از درخواست سوگند مربوط به سوگندی است که طرف مقابل باید یاد کند و این انصراف در مورد سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی معنا نخواهد داشت و در صورت امتناع از سوگند در موارد یاد شده ادعای فرد ساقط می‌شود. اما در مورد سوگند منکر با انصراف درخواست کننده ادعای او ساقط نمی‌شود؛ بلکه دادرس با توجه به سایر دلایل و مدارک حکم مقتضی را صادر می‌نماید.[۴][۵]
مقالات مرتبط
منابع:
- ↑ رحمان عمروانی. تعارض ادله اثبات دعوا در امور حقوقی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2274208
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460252
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560344
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1250316
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460220