ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی''': اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است درصورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد. | '''ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[اقرار شفاهی]] است وقتی که حین مذاکره در [[دادگاه]] به عمل آید و [[اقرار کتبی|کتبی]] است درصورتی که در یکی از [[سند|اسناد]] یا [[لایحه|لوایحی]] که به دادگاه تقدیم گردیده [[اظهار]] شده باشد. | ||
در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در صورت مجلس قید شود. | در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در [[صورت مجلس]] قید شود. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
اقرار کتبی: نوشته‌ای که حاوی اخباری به زیان نویسنده و به نفع دیگری می‌باشد<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3386736|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=3}}</ref> که می‌تواند به موجب نوشته عادی یا رسمی صورت گیرد | [[اقرار کتبی]]: نوشته‌ای که حاوی اخباری به [[زیان]] نویسنده و به [[نفع]] دیگری می‌باشد<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3386736|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=3}}</ref> که می‌تواند به موجب نوشته [[سند عادی|عادی]] یا [[سند رسمی|رسمی]] صورت گیرد مانند اقرار در [[لایحه]]، [[دادخواست]]، یا نامه خصوصی یا قید [[دین]] در [[دفاتر تجاری|دفتر تجاری]].<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اقرار مکتوب در امور حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1792580|صفحه=|نام۱=عصمت|نام خانوادگی۱=حیدری|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2136840|صفحه=|نام۱=فهیمه|نام خانوادگی۱=ملک زاده|چاپ=2}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
مفادی این ماده در قانون | مفادی این ماده در [[قانون اصول محاکمات حقوقی]] مصوب ۱۲۹۰ ذیل [[ماده ۷۷ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰|مواد ۷۷]]، [[ماده ۳۰۰ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰|۳۰۰]] و [[ماده ۳۰۲ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰|۳۰۲]] این قانون بیان شده بود<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2797840|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> و همچنین مشابه این ماده در [[ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸]] آمده‌است<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557824|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>:«اقرار کتبی است در صورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه داده شده است اظهار شده باشد و شفاهی است در صورتی که در‌حین مذاکره در دادگاه به عمل آید. در اقرار شفاهی طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار در صورت‌مجلس قید شود».<ref>[[ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸]]</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۷
ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی: اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است درصورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد.
در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در صورت مجلس قید شود.
توضیح واژگان
اقرار کتبی: نوشته‌ای که حاوی اخباری به زیان نویسنده و به نفع دیگری می‌باشد[۱] که می‌تواند به موجب نوشته عادی یا رسمی صورت گیرد مانند اقرار در لایحه، دادخواست، یا نامه خصوصی یا قید دین در دفتر تجاری.[۲][۳]
پیشینه
مفادی این ماده در قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ ذیل مواد ۷۷، ۳۰۰ و ۳۰۲ این قانون بیان شده بود[۴] و همچنین مشابه این ماده در ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ آمده‌است[۵]:«اقرار کتبی است در صورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه داده شده است اظهار شده باشد و شفاهی است در صورتی که در‌حین مذاکره در دادگاه به عمل آید. در اقرار شفاهی طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار در صورت‌مجلس قید شود».[۶]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
با توجه به این ماده اقرار چه در دادگاه و چه خارج از آن می‌تواند کتبی یا شفاهی باشد، اقرار شفاهی در دادگاه در صورت جلسه قید می‌شود، و در خارج از آن توسط شاهد اثبات می‌شود. [۷][۸][۹][۱۰][۱۱]
به منظور مصون ماندن اقرار شفاهی در دادگاه مقرله می‌تواند درخواست کند تا اقرار شفاهی در صورتجلسه مکتوب شود[۱۲][۱۳] با توجه به این امر آیا استنکاف مقر از امضای صورت جلسه دادگاه اقرار را بی اثر می‌کند؟ برای این سؤال یاد اینطور پاسخ داد که صورت جلسه دادگاه سند رسمی است که توسط مأمور صلاحیت دار تنظیم شده‌است و اعلام دادرس برای صحت مفاد آن مفایت می‌کند هرچند طرفین امضا نکنند. آنجه برای کشف حقیقت اهمیت دارد احراز واقعیت از زبان طرفین دعواست و این امر، رخ داده و دادرس این واقعه را همچون وقایع دیگر بیان می‌کند ،[۱۴] البته به این پاسخ این ایراد وارد است که با پذیرش این امر، امکان سوءاستفاده قضات و رسیدگی بر اساس اطلاعات خلاف واقع فراهم می‌شود. (منبعی ندارم)
مصادیق و نمونه‌ها
۱) اقرار کتبی مانند سندی که مدیون در مورد استقراض به دائن خود می‌دهد یا سندی که بدهکار پس از وصول طلق خود به مدیون می‌دهد.[۱۵]
مقالات مرتبط
منابع:
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3386736
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1792580
- ↑ فهیمه ملک زاده. اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2136840
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797840
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 557824
- ↑ ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5323184
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457336
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5321928
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 274048
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1792132
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5323164
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457340
- ↑ عباس زراعت و حمیدرضا حاجی زاده. ادله اثبات دعوا. چاپ 2. قانون مدار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1224396
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 274048