ماده ۴۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۴۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': مقررات مواد (۳۳۷) و (۳۳۸) این قانون در مورد فرجام خواهی از احکام و قرارها نیز لازم الرعایه می‌باشد. | '''ماده ۴۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': مقررات مواد ([[ماده ۳۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی|۳۳۷]]) و ([[ماده ۳۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی|۳۳۸]]) این قانون در مورد [[فرجام خواهی]] از [[احکام]] و [[قرار|قرارها]] نیز لازم الرعایه می‌باشد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۳۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۳۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۴۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۴۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== | ==مواد مرتبط== | ||
* [[ماده ۳۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۳۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۳۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۳۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۳۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
| خط ۹: | خط ۱۵: | ||
== ننکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == ننکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
با توجه به عموم و اطلاق [[ماده ۴۵۲ قانون آیین دادرسی مدنی]] باید پذیرفت که [[فرجام خواه]] می‌تواند با اثبات هر یک از موارد مذکور در [[ماده ۳۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی]] از دادگاه درخواست نماید که تأخیر متناسب او در فرجامخواهی مورد چشم پوشی قرار گیرد<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=563948|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> علاوه بر مواد ذکر شده در این قانون حکم [[ماده ۳۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] نیز در دیوان عالی کشور لازم الرعایه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=563952|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | |||
== منابع: == | == منابع: == | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۰
ماده ۴۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی: مقررات مواد (۳۳۷) و (۳۳۸) این قانون در مورد فرجام خواهی از احکام و قرارها نیز لازم الرعایه می‌باشد.
مواد مرتبط
پیشینه
این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته[۱] اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۵۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی پیش‌بینی شده بود.[۲][۳]
ننکات توضیحی و تفسیری دکترین
با توجه به عموم و اطلاق ماده ۴۵۲ قانون آیین دادرسی مدنی باید پذیرفت که فرجام خواه می‌تواند با اثبات هر یک از موارد مذکور در ماده ۳۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی از دادگاه درخواست نماید که تأخیر متناسب او در فرجامخواهی مورد چشم پوشی قرار گیرد[۴] علاوه بر مواد ذکر شده در این قانون حکم ماده ۳۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی نیز در دیوان عالی کشور لازم الرعایه است.[۵]
منابع:
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799152
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 563944
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799148
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 563948
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 563952