ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی: هرگاه ایرادات تا پایان جلسه اول دادرسی اعلام نشده باشد دادگاه مکلف نیست جدا از ماهیت دعوا نسبت به آن رأی دهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

جلسه اول دادرسی: منظور از اولین جلسه دادرسی، جلسه ای است که موجبات قانونی طرح و استماع دعوی طرفین فراهم باشد.

پیشینه

ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی ناظر بر ماده ۲۰۷ قانون قدیم و در مورد ضمانت اجرای عدم اعلام ایراد تا پایان جلسه دادرسی نخستین می‌باشد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در مورد ایرادات مورد نظر ماده ۹۰ به نظر می‌رسد منظور ماده ایراداتی است که از قوانین مخیره می‌باشند چرا که ایرادات مربوط به قواعد آمره مانند صلاحیت ذاتی، عدم احراز سمت، عدم مشروعیت دعوا، در هر مرحله از رسیدگی مسموع بوده و دادگاه مکلف به تعیین و تکلیف آن می‌باشد. لذا ضمانت اجرای ماده مذکور عدم الزام دادگاه به بررسی ایراد قبل از ورود در ماهیت مربوط به نوع اول ایرادات (مخیره) می‌باشد که رسیدگی به ایراد همراه با رسیدگی ماهوی صورت می‌گیرد.

انتقادات

جناب آقای دکتر شمس بر ماده ۹۰ نقدی را وارد دانسته‌اند، و ایشان می‌فرمایند: قانونگذار از ایرادات به‌طور مطلق یاد کرده‌است اما به نظر می‌رسد که این ماده منحصراً شامل ایراداتی است که از قواعد مخیره محسوب می‌شوند؛ زیرا موضوعات مربوط به نظم عمومی همواره می‌بایست مورد توجه دادگاه قرار گیرد.