ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی: درصورت توقیف یا زندانی شدن یکی از اصحاب دعوا یا عزیمت به محل مأموریت نظامی یا مأموریت دولتی یا مسافرت ضروری، دادرسی متوقف نمی‌شود. لکن دادگاه مهلت کافی برای تعیین وکیل به آنان می‌دهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

توقیف دادرسی: زمانی که دادرسی به علت حوادث وارده بر طرفین دعوا یا وکلای آنان اتفاق می‌افتد تا زمان برطرف شدن علت آن، دادرسی توقیف می‌شود. مانند فوت و حجر یکی از طرفین

پیشینه

این ماده جانشین ماده ۲۹۲ قانون سال ۱۳۱۸ قانون مدنی می‌باشد که اینطور بیان شده بود: «در توقیف یا زندانی شدن یکی از اصحاب دعوی یا عزیمت به محل مأموریت نظامی یا مأموریت دولتی یا مسافرت ضروری دادرسی توقیف نمی‌شود ولی دادگاه مهلت کافی برای تعیین وکیل به آنان می‌دهد» همچنین این ماده در سال ۱۲۹۰ مشابهی ندارد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

هدف قانونگذار از این ماده جلوگیری از طولانی شدن جریان دادرسی بوده لذا اصل بر عدم امکان تجدید جلسه دادرسی می‌باشد.

این ماده ضابطه مسافرت ضروری را مشخص نکرده‌است، به نظر می‌رسد مسافرت ضروری آن چنان مسافرتی است که موجبی غیر از اراده شخص و اجتناب ناپذیر در آن دخالت داشته باشد .

فرصت مقرر در ماده ۱۰۶ شامل فردی است که قصد تعیین وکیل را داشته باشد وگرنه در صورتی که فرد سفر رفته یا زندانی خودش در وقت رسدیگی حاضر شود، فرصت تعیین وکیل شامل وی نمی‌شود.

مصادیق و نمونه‌ها

۱) از مصادیق سفر ضروری می‌توان به تصادف یکی از فرزندان طرفین دعوا در شهر دیگر یا بستری شدن وی در بیمارستان