ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی: استرداد دعوا و دادخواست به ترتیب زیر صورت می‌گیرد:

الف - خواهان می‌تواند تا اولین جلسه دادرسی، دادخواست خود را مسترد کند. در این صورت دادگاه قرار ابطال دادخواست صادر می‌نماید.

ب - خواهان می‌تواند مادامی که دادرسی تمام نشده دعوای خود را استرداد کند. در این صورت دادگاه قرار رد دعوا صادر می‌نماید.

ج - استرداد دعوا پس از ختم مذاکرات اصحاب دعوا در موردی ممکن است که یا خوانده راضی باشد یا خواهان از دعوای خود به کلی صرف نظر کند. در این صورت دادگاه قرار سقوط دعوا صادر خواهد کرد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

استرداد دعوا: به معنی پس گرفتن، رها کردن، چشم پوشیدن و اعراض می‌باشد و در آیین دادرسی مدنی استرداد دعوی عملی است که در آن خواهان ار برخی از اعمال دادرسی چشم می‌پوشد.

پیشینه

این ماده جانشین مواد ۱۲۳ و ۲۹۸ قانون قدیم می‌باشد، تعیین رای صادره در هر مقطع رسیدگی در قانون جدید از مزیت‌های این ماده نسبت به قانون قدیم می‌باشد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

استرداد دعوا نیازمند وجود قصد و اراده می‌باشد و این امر می‌تواند به صورت صریح یا ضمنی باشد، در صورتی که استرداد صراحتاً در جلسه دادرسی صورت گیرد مستلزم درج شدن در صورتجلسه می‌باشد و طرفین امضا می‌نمایند؛ در فرضی که استرداد ضمنی باشد باید مبتنی بر وقایع یا اعمالی باشد که بررسی آن‌ها در صلاحیت دادگاه بوده و نشان دهنده اراده خواهان در استرداد دعوا باشد.

قرارهای مذکور در این ماده شامل وارد ثالث نیز خواهد بود.

تا زمانی که دادخواست به دفاع خواهان همراه نشده و دعوی تشکیل نگردیده امکان مطالبه خسارت توسط خوانده وجود ندارد بنابراین در استرداد دادخواست مذکور در بند الف برخلاف موارد دیگر ذکر شده در ماده امکان مطالبه خسارت توسط خوانده وجود ندارد.

به نظر می‌رسد در فرضی که خواهان از دعوای خود صرف نظر کلی نماید و خوانده نیز موافقت نماید قانون گذار قرار صادره را مشخص نکرده‌است اما به نظر صدور قرار سقوط دعوا صحیح می‌باشد .

مصادیق و نمونه‌ها

۱) مثلاً خواهان ادعای جعل می‌کند و سپس از آن چشم پوشی می‌کند. در این صورت ادعا یا دلیل مذکور از دست می‌رود.